O sanktuarium duszy!

Drogi Czytelniku! Zatrzymaj się na chwilę. Daj sobie kilka minut, aby Twoja dusza mogła odetchnąć przy Słowie Bożym i nabrać sił na dalszą drogę. Ucisz swoje serce, by usłyszeć cichy szept boskiego Posłańca, który pragnie wprowadzić Cię w przestrzeń modlitwy. „Wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Twojego Ojca, który widzi w ukryciu, a Ojciec twój który widzi w ukryciu odda Tobie”.

Czy zastanawiasz się czasem nad tym, że zabieganie, natłok codziennych spraw i zbyt wiele spotkań może zagłuszać w Tobie wrażliwość na obecność Bożą w twoim życiu?

Czas przygotowania do Świąt Wielkanocnych to dobra okazja, aby pozwolić poprowadzić się aniołowi Pańskiemu. Albowiem przez niego Bóg wskazuje nam, dokąd mamy się zwrócić i udać w danym momencie naszego życia. Zazwyczaj anioł prowadzi nas z powrotem do początków naszej relacji z Bogiem. Podprowadza nas do wejścia do świątyni naszego serca, z którego wytryska źródło życia.

Znajdźmy choć kilka chwil w ciągu dnia by zatopić się w ciszy, która jest przedsionkiem świętej przestrzeni gdzie czeka na nas Ten, który jest wierny i kocha bezwarunkowo lecz szanuje naszą wolność, dlatego czeka cierpliwie nie narzucając się, by nas obsypać bezmiarem swoich łask.

Sami jednak musimy wykonać krok zaufania i zdobyć się na odwagę, aby wyjść na spotkanie z Bogiem, który jest Miłością. Tylko w sanktuarium naszej duszy jesteśmy w stanie dostrzec blask i doświadczyć ciepła boskiej miłości, która jest największym darem Ducha Świętego. Z głębi naszego serca możemy zaczerpnąć duchowego napoju, który da nam siłę, aby kochać naszych bliźnich i przyjaciół.

Na ołtarzu naszego serca nieustannie winna płonąć duchowa ofiara, która składa się z bezinteresownej i szczerej miłości. Właśnie stamtąd stale mamy czerpać inspirację i siłę do dawania świadectwa o nieskończonej miłości Boga Stwórcy.

W czasie Wielkiego Postu postarajmy się zatem otworzyć bramy i warownie naszego egoizmu, aby poprzez wzniesione przez nas mury mogła popłynąć święta woda łaski z samego Serca Bożego, które pulsuje w ludzkich sercach (we współpracy z s. Agatą).

#Ez47112 #aniołPański #świątyniaserca #Miłość #sanktuarium #dusza

Przewodnik duszy

Zapewne każdy z nas chciałby dokonywać w swoim życiu dobrych wyborów i mądrze podejmować decyzje zgodnie z Bożym zamysłem i własnym sumieniem. Bywają dni gdy w naszych sercach budzą się różne pragnienia, wątpliwości, pomysły, marzenia, rodzą się także różne myśli i niepokoje.. Czasami nie wiemy jak postąpić, jak rozeznać, co wybrać aby było po Bożemu, dlatego sam Bóg w swojej dobroci i miłosierdziu posyła nam ludzi którzy mogą się stać dla nas drogowskazem na naszej drodze.

W życiu chrześcijan, a szczególnie w powołaniu zakonnym i kapłańskim, ważną rolę odgrywa kierownik duchowy. Taki wybrany człowiek, któremu potrafimy szczerze zaufać i pozwolimy się poprowadzić. Wówczas ta osoba duchowa jest zdolna przekazać nam to, czego żąda od nas Pan Bóg.

Święta siostra Faustyna bardzo długo modliła się o kierownika duchowego, ponieważ wiedziała, że sama nie postąpi na drodze życia duchowego. Po wielu modlitwach, odprawionych nowennach Bóg wreszcie udzielił Jej upragnionej łaski. Od tamtego czasu św. Faustyna dużymi krokami zmierzała ku świętości i osiągnęła ją, ale w posłuszeństwie świętym kapłanom którzy pomogli Jej przejść przez szare i pełne cierpienia życie z wielką ufnością w miłosierdzie Boże.

Chrześcijanin, który pragnie postąpić w życiu duchowym, winien szukać kierownika duchowego i modlić się od dobry wybór takiego przewodnika. Dzięki temu zaś można osiągnąć świętość i sprostać wyzwaniom, które zleca nam Bóg Ojciec.

Bóg czeka, aby nas obsypać pełnią swych łask, szczególnie radością i pokojem serca. Mamy więc prosić Pana Boga, by dał nam przewodnika duszy, który będzie potrafił zrozumieć, służąc dobrą radą, zachętą, pomocą w rozeznaniu tego, co dla nas jest lepsze i pożyteczniejsze dla naszego wzrostu duchowego.

Kierownik duchowy nie staje się nim w własnego wyboru, ale zostaje powołany do tego szczególnego posłannictwa przez Boga. Jego jedynym celem jest prowadzić duszę do pełniejszego wypełnienia woli Bożej. Stara się on i zachęca, aby osoba mu powierzona strzegła wszystkich przykazań i wypełniała je z roztropnością.

Dzięki łasce Bożej oraz dobremu kierownictwu osiąga się duchową dojrzałość, a także przyjmuje się wiele darów Ducha Świętego. Poprzez posługę kierownictwa duchowego można doświadczyć bliskości dobrego Boga oraz Jego nieskończonego miłosierdzia. Dzieje się tak, ponieważ kierownik pomaga odkrywać i przyjąć do serca słowo Pańskie, które jest zawarte w Piśmie Świętym. Zatem tak ważny jest szacunek i troska o swego duchowego przewodnika (we współpracy z s. Agatą).

#kierownictwo #dusza #Pwt419 #duchowość

Błogi spokój

Różnego rodzaju tragedie i problemy pojawiają się w naszym życiu nawet, jeśli Jezus jest ukryty w naszym sercu. I chociaż mamy wokół siebie wielu dobrych i wspaniałych ludzi, to i tak ból i cierpienie staje się często naszym udziałem. Nieszczęście potrafi bowiem nadejść gwałtownie i niespodziewanie tak, że jesteśmy zaskoczeni i nie wiemy, co począć. Tracimy wtedy grunt pod nogami i myślimy, że już wszystko stracone.

Dobrze, jeśli w takich momentach, potrafimy spontanicznie zwrócić się do naszego Mistrza, który jest blisko, aby nas wspomóc. On zawsze przebywa w ludzkiej duszy, ale nasza relacja do Niego może być zaniedbana i dlatego nie doświadczamy Jego obecności. W takim wypadku trzeba najpierw na modlitwie zwrócić się do Pana i prosić Go o umocnienie wiary. Dopiero, gdy zaufamy Bogu bezgranicznie, wszelkie lęki i obawy znikną, a pokój zapanuje w naszym wnętrzu. Albowiem Jezus Chrystus rzeczywiście ma moc nie tylko uciszyć burze, które nadchodzą z zewnątrz, ale nade wszystko potrafi dać pokój serca. Dzięki Jego łasce nastaje błoga cisza we wnętrzu człowieka, który odtąd żyje już w posłuszeństwie woli Bożej.

#Mt82327 #burza #dusza #lęk