Najważniejsza jest Miłość

Słowo Boże w Hymnie o miłości z 1 Kor mówi nam, że trwają wiara, nadzieja i miłość. Według listu św. Pawła miłość jest największa i najważniejsza. Z kolei św. Ireneusz twierdzi: „ Na początku Bóg stworzył człowieka, aby go obsypać swoimi darami”.

Piękno i wymowa tych słów porywają nasze myśli do Tego, który jest źródłem Miłości - do Ojca, Syna i Ducha Świętego. Miłość ze swej natury pragnie się dzielić, dlatego Bóg w swoich planach pełnych miłości względem nas ludzi postanowił, by człowiek rozwijał się w rodzinie, tej pierwszej wspólnocie, pierwszej szkole miłości wzajemnej. Miłość ludzka i rodzicielska jest bardzo ważna w życiu każdego człowieka. Albowiem świadomość, że jest się ukochaną córką, albo ukochanym synem daje dziecku siłę na całe jego późniejsze życie. Drobne zaś dary, które są wyrazem tej świętej i pięknej miłości, pomagają dzieciom wzrastać w radości i zadowoleniu z życia. Ale ponieważ przez zawiść diabła na świat wszedł grzech, miłość została głęboko zraniona. Największym nieszczęściem, jakie spotkać może człowieka, który przychodzi na świat, jest pozbawienie go miłości i ciepła rodzicielskiego. Niestety czasami pojawiają się ludzie, którzy niszczą ten najwspanialszy dar Boga Ojca, jakim jest miłość, poprzez co powstaje bolesna i nieutulona tęsknota za miłością, której się nie doświadczyło, bo serce człowieka jest stworzone dla miłości i będzie dopóty niespokojne, dopóki nie spocznie w Bogu (por. św. Augustyn). Stąd tyle zranień i desperackiego poszukiwania miłości, jak również wołania o miłość w czasie dorastania. Zarówno poprzez prowokacyjne zachowania, strój, styl życia, młody człowiek woła niemym krzykiem: "Kochaj mnie!"

Na szczęście Bóg nie pozostawia nikogo bez pomocy. Czeka cierpliwie na powrót swojego zagubionego dziecka. Czeka w ciszy tabernakulum, przy kratkach konfesjonału, nieustannie szuka człowieka na rozdrożach życia, wyglądając tęsknie powrotu swego umiłowanego syna lub córki. On jest miłosiernym Ojcem, a Pismo Święte pokrzepia swą słodyczą nasze serca, gdy czytamy: "Czy może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu? O synu swego łona? A nawet jeśliby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie".

Miłość, która rodzi się w ludzkim sercu, za sprawą Ducha Świętego, powoduje, że kochający człowiek nie lęka się oddać swego życia dla drugich. Nie boi się również cierpienia, ani bolesnych doświadczeń ze strony nieprzyjaznych ludzi, gdyż trwa w Miłości, która jest wieczna i nieśmiertelna. Ponadto zdaje sobie sprawę, że Opatrzność Boża zawsze czuwa nad miłującym i dobrym człowiekiem. W życiu najważniejsza jest Miłość. Dla tej miłości warto żyć (we współpracy z s. Agatą).

#Rdz37228 #miłość #Ojciec #DuchŚwięty

Miłość Ojca

Kochający Ojciec zawsze zwraca się do swego umiłowanego dziecka z miłością i w słowach niosących nadzieję. Człowiek, który słyszy głos Boży nie jest w stanie zatrzymać tej informacji tylko dla siebie, ale czuje się przynaglony, aby podzielić się wszystkim z bliźnimi. Prawdziwa duchowość polega właśnie na takiej intymnej relacji wierzącego z Bogiem Ojcem.

Pierwszym wielkim pragnieniem Boga jest prowadzenie świętego życia przez człowieka. Wszyscy ludzie zostali bowiem stworzeni po to, aby naśladować świętość Boga i w ten sposób byli do Niego podobni. Każdy zatem wierzący człowiek odczuwa, że powinien przestrzegać boskich przykazań i dzięki temu bezpiecznie podążać drogą zbawienia. Jeśli zaś świadomie łamie, choćby jedno z tych przykazań, to jego pobożność pozbawiona jest podstaw.

Miłujący Ojciec pragnie również, aby dzieci pamiętały o Jego obecności w ich życiu. Życzy sobie, aby przyjmowały ochoczo Ducha Świętego, który przychodzi do nich codziennie z mocą i nieskończoną miłością. Prosi, aby obdarzano Go należytym szacunkiem i chętnie słuchano. Wówczas życie ludzkie stanie się o wiele piękniejsze, spokojniejsze i świętsze, gdyż będzie przepełnione boską i ludzką miłością.

#Ojciec #DuchŚwięty #dziecko #Kpł1912

Pogłębione relacje

W życiu duchowym liczy się wewnętrzna relacja jaką człowiek utrzymuje z Bogiem. Podobnie jest zresztą w relacjach międzyludzkich. Jeśli dwie osoby tworzą przyjaźń na fundamencie szczerości i mają dla siebie czas na poważne rozmowy, wówczas ich relacja pogłębia się nieustannie. Natomiast nawet najpiękniejsze deklaracje wygłaszane publicznie nie zastąpią prostej i zwyczajnej konwersacji z przyjacielem. Podobnie chwilowe wzruszenia i silne emocje religijne nie mogą równać się z regularną modlitwą i czasem poświęconym wyłącznie Bogu.

Bóg Ojciec stale przygląda się swoim dzieciom i dostrzega ich postępowanie. On najlepiej wie, co tak naprawdę dzieje się w ludzkim sercu i czy nasze uczynki są wykonywane ze szczerością i oddaniem.

Jeśli więc codzienna modlitwa jest powierzchowna i nie ma w niej głębszego zaangażowania, to nie możemy się dziwić, że nie przynosi ona rezultatów.

Kochający Ojciec niebieski czeka cierpliwie na każde swoje dziecko i pragnie, aby ofiarowało Mu swój czas oraz dzieliło się z Nim swoimi doświadczeniami. On życzy sobie, abyśmy odpowiadali miłością na Jego nieskończoną miłość. Tylko wówczas nie może nam niczego odmówić i dzieli się z nami swoimi łaskami, których nawet nie jesteśmy w stanie pojąć.

#Mt6118 #relacja #Ojciec #przyjaciele