Największa radość

Największa radość mojego życia płynie z faktu, że Pan Bóg mi błogosławi, a Jego Święty Duch mnie ogarnia. Dzięki Duchowi Pańskiemu otrzymałem najpierw dar życia, a następnie sakramenty święte, które działają cuda. Mój Pan ofiarował mi swego Ducha, abym również szedł i głosił Dobrą Nowinę. Ponadto moim zadaniem jest opatrywanie poranionych serc sióstr i braci, których napotykam w czasie ziemskiej wędrówki. Jestem też świadkiem Chrystusa, który niesie nadzieję i wolność.

Zatem raduję się, bo mogę zachęcać bliźnich do świętości, a także samemu podążać w stronę Nieba. Zdaję sobie sprawę, że wszelkie dobro, którego doświadczam, jest szczególną łaską Bożą. Nie przypisuję sobie żadnych zasług, ale skupiam swoją uwagę na Bogu, który jest Miłością. To od Niego czerpię moc i siłę do pokonywania smutków i grzechów. On zawsze otacza mnie swoją przebaczającą i miłosierną Miłością, jak ukochane dziecko, które czuje się kochane przez swoich rodziców. Z tego powodu jestem w stanie kochać bliźnich, przebaczać im błędy i winy, a także czynić dobro i nim się dzielić ze wszystkimi. Za wszystko więc dziękuję Ojcu niebieskiemu i uwielbiam Boga z całego serca.

#radość #Iz61111 #DuchŚwięty #dobro

Pięćdziesiątnica

W Dniu Pięćdziesiątnicy apostołowie zyskali większą i głębszą łączność z Panem. Przyjęcie Ducha Świętego zmieniło absolutnie wszystko w życiu uczniów. Podobnie może stać się z nami. Człowiek, który codziennie wzywa Ducha Świętego na modlitwie i prosi Go o pomoc zawsze będzie gotów do podejmowania codziennych wyzwań z kreatywną pomysłowością. Jedyne, na co mógłby narzekać, to brak czasu na realizację zamierzonych, a także spontanicznych aktywności. Lecz nigdy nie będzie zniechęcać się przeciwnościami, ale z ufnością wzniesie myśl do Boga mając świadomość, że wszystko jest łaską; "Każde dobro, jakie otrzymujemy, i wszelki dar doskonały zstępują z góry, od Ojca świateł" (Jk 1,17). Dzięki zesłaniu Ducha Świętego Jezus stał się nie tyle wzorem do naśladowania, ale prawdziwym życiem: "Gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy". Nadprzyrodzone dary, które Duch Święty wlewa w naszą duszę, pogłębiają w nas wiedzę, rozpalają miłość i pozwalają dokonywać dzieł, na jakie nie pozwoliłyby nam nasze zdolności naturalne. Łaska Boża kieruje nas zawsze na właściwą drogę. Sakramenty święte są dla nas pomocą w drodze, są widzialnymi znakami Bożej miłości przez które Duch Święty przekazuje nam życie. To jak uścisk dłoni. Jest on czymś więcej niż fizycznym dotykiem. Jest sposobem przekazywania czegoś ukrytego w duszy, a mianowicie przyjaźni. Zewnętrzny znak wewnętrznej rzeczywistości. Prośmy Ducha Świętego, by na nas zstąpił, pouczył nas i poprowadził. Odłóżmy na chwilę to, czym się obecnie zajmujemy, spójrzmy w niebo i wyraźmy płynącą z głębi serca modlitwę: "Przybądź Duchu Święty!" (s. Agata).

#J201923 #DuchŚwięty

Najważniejsza jest Miłość

Słowo Boże w Hymnie o miłości z 1 Kor mówi nam, że trwają wiara, nadzieja i miłość. Według listu św. Pawła miłość jest największa i najważniejsza. Z kolei św. Ireneusz twierdzi: „ Na początku Bóg stworzył człowieka, aby go obsypać swoimi darami”.

Piękno i wymowa tych słów porywają nasze myśli do Tego, który jest źródłem Miłości - do Ojca, Syna i Ducha Świętego. Miłość ze swej natury pragnie się dzielić, dlatego Bóg w swoich planach pełnych miłości względem nas ludzi postanowił, by człowiek rozwijał się w rodzinie, tej pierwszej wspólnocie, pierwszej szkole miłości wzajemnej. Miłość ludzka i rodzicielska jest bardzo ważna w życiu każdego człowieka. Albowiem świadomość, że jest się ukochaną córką, albo ukochanym synem daje dziecku siłę na całe jego późniejsze życie. Drobne zaś dary, które są wyrazem tej świętej i pięknej miłości, pomagają dzieciom wzrastać w radości i zadowoleniu z życia. Ale ponieważ przez zawiść diabła na świat wszedł grzech, miłość została głęboko zraniona. Największym nieszczęściem, jakie spotkać może człowieka, który przychodzi na świat, jest pozbawienie go miłości i ciepła rodzicielskiego. Niestety czasami pojawiają się ludzie, którzy niszczą ten najwspanialszy dar Boga Ojca, jakim jest miłość, poprzez co powstaje bolesna i nieutulona tęsknota za miłością, której się nie doświadczyło, bo serce człowieka jest stworzone dla miłości i będzie dopóty niespokojne, dopóki nie spocznie w Bogu (por. św. Augustyn). Stąd tyle zranień i desperackiego poszukiwania miłości, jak również wołania o miłość w czasie dorastania. Zarówno poprzez prowokacyjne zachowania, strój, styl życia, młody człowiek woła niemym krzykiem: "Kochaj mnie!"

Na szczęście Bóg nie pozostawia nikogo bez pomocy. Czeka cierpliwie na powrót swojego zagubionego dziecka. Czeka w ciszy tabernakulum, przy kratkach konfesjonału, nieustannie szuka człowieka na rozdrożach życia, wyglądając tęsknie powrotu swego umiłowanego syna lub córki. On jest miłosiernym Ojcem, a Pismo Święte pokrzepia swą słodyczą nasze serca, gdy czytamy: "Czy może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu? O synu swego łona? A nawet jeśliby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie".

Miłość, która rodzi się w ludzkim sercu, za sprawą Ducha Świętego, powoduje, że kochający człowiek nie lęka się oddać swego życia dla drugich. Nie boi się również cierpienia, ani bolesnych doświadczeń ze strony nieprzyjaznych ludzi, gdyż trwa w Miłości, która jest wieczna i nieśmiertelna. Ponadto zdaje sobie sprawę, że Opatrzność Boża zawsze czuwa nad miłującym i dobrym człowiekiem. W życiu najważniejsza jest Miłość. Dla tej miłości warto żyć (we współpracy z s. Agatą).

#Rdz37228 #miłość #Ojciec #DuchŚwięty