Najważniejsza jest Miłość

Słowo Boże w Hymnie o miłości z 1 Kor mówi nam, że trwają wiara, nadzieja i miłość. Według listu św. Pawła miłość jest największa i najważniejsza. Z kolei św. Ireneusz twierdzi: „ Na początku Bóg stworzył człowieka, aby go obsypać swoimi darami”.

Piękno i wymowa tych słów porywają nasze myśli do Tego, który jest źródłem Miłości - do Ojca, Syna i Ducha Świętego. Miłość ze swej natury pragnie się dzielić, dlatego Bóg w swoich planach pełnych miłości względem nas ludzi postanowił, by człowiek rozwijał się w rodzinie, tej pierwszej wspólnocie, pierwszej szkole miłości wzajemnej. Miłość ludzka i rodzicielska jest bardzo ważna w życiu każdego człowieka. Albowiem świadomość, że jest się ukochaną córką, albo ukochanym synem daje dziecku siłę na całe jego późniejsze życie. Drobne zaś dary, które są wyrazem tej świętej i pięknej miłości, pomagają dzieciom wzrastać w radości i zadowoleniu z życia. Ale ponieważ przez zawiść diabła na świat wszedł grzech, miłość została głęboko zraniona. Największym nieszczęściem, jakie spotkać może człowieka, który przychodzi na świat, jest pozbawienie go miłości i ciepła rodzicielskiego. Niestety czasami pojawiają się ludzie, którzy niszczą ten najwspanialszy dar Boga Ojca, jakim jest miłość, poprzez co powstaje bolesna i nieutulona tęsknota za miłością, której się nie doświadczyło, bo serce człowieka jest stworzone dla miłości i będzie dopóty niespokojne, dopóki nie spocznie w Bogu (por. św. Augustyn). Stąd tyle zranień i desperackiego poszukiwania miłości, jak również wołania o miłość w czasie dorastania. Zarówno poprzez prowokacyjne zachowania, strój, styl życia, młody człowiek woła niemym krzykiem: "Kochaj mnie!"

Na szczęście Bóg nie pozostawia nikogo bez pomocy. Czeka cierpliwie na powrót swojego zagubionego dziecka. Czeka w ciszy tabernakulum, przy kratkach konfesjonału, nieustannie szuka człowieka na rozdrożach życia, wyglądając tęsknie powrotu swego umiłowanego syna lub córki. On jest miłosiernym Ojcem, a Pismo Święte pokrzepia swą słodyczą nasze serca, gdy czytamy: "Czy może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu? O synu swego łona? A nawet jeśliby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie".

Miłość, która rodzi się w ludzkim sercu, za sprawą Ducha Świętego, powoduje, że kochający człowiek nie lęka się oddać swego życia dla drugich. Nie boi się również cierpienia, ani bolesnych doświadczeń ze strony nieprzyjaznych ludzi, gdyż trwa w Miłości, która jest wieczna i nieśmiertelna. Ponadto zdaje sobie sprawę, że Opatrzność Boża zawsze czuwa nad miłującym i dobrym człowiekiem. W życiu najważniejsza jest Miłość. Dla tej miłości warto żyć (we współpracy z s. Agatą).

#Rdz37228 #miłość #Ojciec #DuchŚwięty