Pójdź za mną!

Wyjście na górę, aby spotkać Pana oznacza podjęcie trudu oderwania się od codzienności i zakłada odwagę przebywania w samotności. Niewielu jest takich, którzy potrafią to uczynić. Może nawet człowiek nie byłby w stanie zmobilizować się do tego, gdyby Pan wcześniej go nie wezwał.

Pan Bóg codziennie przychodzi do człowieka i mówi do niego: Pójdź za mną! Ale biedny człowiek tłumaczy się, że ma jeszcze tak wiele obowiązków, tyle rozmów do przeprowadzenia, tyle prac do wykonania. I z tych błachych powodów rezygnuje z najwspanialszej przygody, do której wzywa go Pan.

Pan Bóg nigdy się nie narzuca ani nie chce zabierać naszego czasu. Tylko od nas samych zależy czy zdecydujemy się Go zaprosić do naszego serca, aby to On nim kierował i prowadził po właściwych ścieżkach życia.

Czasem boimy się, że Pan rozkaże nam radykalnie zmienić nasze postępowanie. Jednak On nie chce niczego rozwalać ani niszczyć. Zamiast tego pragnie nas uświęcać i uspokajać. Delikatnym powiewem Ducha Świętego oczyszcza nasze zabrudzone rany i podnosi na duchu. Zawsze przemawia do nas z taką miłością, której nie sposób się oprzeć. Po spotkaniu z Nim dusza ludzka rozpala się gorliwością i pragnie Go uwielbiać z całych sił. W komunii duchowej z Panem dokonujemy cudownych rzeczy i wielkich dzieł, ponieważ Jego moc nam towarzyszy.

#1Krl191116 #góra #Pan #przygoda

Góra kontemplacji

Życie duchowe polega na tym, aby pozwolić Jezusowi poprowadzić się na wysoką górę kontemplacji. Zazwyczaj nie dokonuje się to w oderwaniu od bliźnich, ale wraz z nimi - we wspólnocie Kościoła. Albowiem duchowość chrześcijańska to stałe pogłębianie relacji do Chrystusa, która jest niemożliwa bez miłości do drugiego człowieka. Równocześnie miłosna odpowiedź chrześcijanina wezwanego do kontemplacji Boga jest zawsze osobista. Nikt bowiem nie może za niego odpowiedzieć, że kocha Boga w jego imieniu.

Życie duchowe to wielka wewnętrzna przemiana, która może trwać tylko chwilę, a ma wpływ na całe nasze życie i rozumienie rzeczywistości. W kontemplacji stajemy w obliczu świętości i nieskończonej miłości Boga Ojca. Sami jesteśmy pod działaniem łaski Ducha Świętego, która oświeca nasze istnienie. Podczas takiego duchowego doświadczenia otrzymujemy wiedzę wlaną i rozkoszujemy się Bożą Obecnością. Nie potrzebne są wówczas żadne dodatkowe pytania, ponieważ słyszymy zapewnienie, że jesteśmy umiłowanymi dziećmi Ojca niebieskiego. Wobec wiekuistej Prawdy możemy jedynie z pokorą skłonić głowę, uklęknąć i pozostać w uwielbieniu Boga Stwórcy.

#Mt1719 #kontemplacja #góra #duchowość