- Trzebuniak
- 15 cze 2018
- 1 minut(y) czytania
Wyjście na górę, aby spotkać Pana oznacza podjęcie trudu oderwania się od codzienności i zakłada odwagę przebywania w samotności. Niewielu jest takich, którzy potrafią to uczynić. Może nawet człowiek nie byłby w stanie zmobilizować się do tego, gdyby Pan wcześniej go nie wezwał.
Pan Bóg codziennie przychodzi do człowieka i mówi do niego: Pójdź za mną! Ale biedny człowiek tłumaczy się, że ma jeszcze tak wiele obowiązków, tyle rozmów do przeprowadzenia, tyle prac do wykonania. I z tych błachych powodów rezygnuje z najwspanialszej przygody, do której wzywa go Pan.
Pan Bóg nigdy się nie narzuca ani nie chce zabierać naszego czasu. Tylko od nas samych zależy czy zdecydujemy się Go zaprosić do naszego serca, aby to On nim kierował i prowadził po właściwych ścieżkach życia.
Czasem boimy się, że Pan rozkaże nam radykalnie zmienić nasze postępowanie. Jednak On nie chce niczego rozwalać ani niszczyć. Zamiast tego pragnie nas uświęcać i uspokajać. Delikatnym powiewem Ducha Świętego oczyszcza nasze zabrudzone rany i podnosi na duchu. Zawsze przemawia do nas z taką miłością, której nie sposób się oprzeć. Po spotkaniu z Nim dusza ludzka rozpala się gorliwością i pragnie Go uwielbiać z całych sił. W komunii duchowej z Panem dokonujemy cudownych rzeczy i wielkich dzieł, ponieważ Jego moc nam towarzyszy.
