Pokrzepienie

„Pójdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” – mówi do nas Jezus w dzisiejszej Ewangelii.

Święty Jan Chryzostom, Ojciec Kościoła z IV w., komentując ten właśnie fragment pisze, że chodzi tutaj o nas wszystkich, którzy obarczeni jesteśmy codziennymi troskami, utrapieniami i grzechami. Wszyscy bowiem pragniemy znaleźć ukojenie dla swych dusz, ale nie może nam przy tym zabraknąć łagodności, skromności i pokory.

Dalej Chryzostom poucza na czy polega doskonałość chrześcijańska: „Życiem nie nazywam bynajmniej tego, że pościsz, że chodzisz we włosiennicy i że się popiołem posypujesz, ale że gardzisz bogactwem jak powinieneś, że miłujesz bliźniego, że chlebem swoim karmisz biednego, że gniew poskramiasz, że się uwalniasz od próżności, że zazdrość wykorzeniasz”.

Jako chrześcijanie nie możemy żyć według ciała, lecz według Ducha, ponieważ Duch Boży w nas mieszka o czym poucza też święty Paweł.

I choć wiele już tygodni minęło od Uroczystości Zesłania Ducha Świętego, my chrześcijanie nigdy nie zapominamy, iż należymy do Chrystusa, ponieważ staramy się postępować według Ducha Bożego.

Pomyślmy dziś czy czasem nie zamykamy się w swoich własnych utrapieniach i problemach, podczas gdy powinniśmy zawsze naśladować Syna Bożego i postępować w Duchu Chrystusowym.

Przyznajmy, że często jeszcze brakuje nam łagodności, skromności i pokory na miarę Jezusa. Zbyt łatwo zezwalamy natomiast, aby duch świata zagościł w naszych sercach i opanował nasze myślenie.

Poprośmy zatem Jezusa, aby nauczył nas kochać bezinteresownie i otwierać się na potrzebujących. Błagajmy, aby Duch Święty prowadził nas w każdym dniu i każdej sytuacji naszego życia. Amen.

#Mt112530 #pokora #Jezus #Duch

Prawo Ducha

W rozważaniu dzisiejszej liturgii Słowa pozwolę sobie posłużyć się porównaniem, w którym Kościół Święty jest jak żywy organizm u którego jednym z najważniejszych organów życiowych jest układ oddechowy. Płucami są Duch i litera Prawa. Jedno bez drugiego nie może prawidłowo funkcjonować. Zatem istnieje ryzyko, że kierując się tylko literą Prawa, Kościół będzie postrzegany jako instytucja, w której rządzą sztywne przepisy charakteryzujące się spełnianiem praktyk religijnych w sposób suchy i nie prowadzący do realnego spotkania z Bogiem. Natomiast kierowanie się tylko charyzmatem prowadzi do wszelkiego rodzaje wypaczeń, które nie mają nic wspólnego z nauczaniem Kościoła, lecz stanowią zagrożenie dla zdrowej nauki, która przecież jest najpewniejszym sposobem, by trzymać się Boga i zawsze odnajdywać drogę do Niego.

Wsłuchiwanie się i rozeznawanie natchnień pochodzących od Boga pozwala zachować równowagę pomiędzy literą Prawa a prowadzeniem przez Ducha. Tylko wówczas Duch Święty sprawia, że Kościół żyje i ożywia tych, którzy pogrążeni są w niemocy grzechu. On jest źródłem wszystkich przykazań i przepisów, które mają nas chronić przed tym, co szkodzi i dostarczać nawet najmniejszej komórce Mistycznego Ciała Chrystusa duchowego pożywienia podtrzymującego życie. Świętość jest możliwa dla każdego, kto zaufa Bogu pozwalając działać Duchowi w swoim sercu. Święta siostra Faustyna daje nam wskazówkę pisząc w swoim dzienniczku takie słowa: "Wierność w wypełnianiu natchnień Ducha Świętego to najkrótsza droga do świętości. Kiedy dusza szczerze kocha Boga, to nie powinna się niczego lękać w swym życiu duchowym. Niech się podda wpływowi łaski i niech się nie ogranicza w łączeniu z Panem" (Dz 291). Wsłuchiwanie się i rozeznawanie natchnień pochodzących od Boga pozwala zachować równowagę pomiędzy literą Prawa a prowadzeniem Ducha (s. Agata).

#2Kor3411 #Prawo #Duch #Kościół

W mocy Ducha

Moc chrześcijanina pochodzi od Pana, który udziela mu daru Ducha Świętego. Duch Pański jest obroną przed złem, które nie ma wstępu do serca człowieka wierzącego i wypełnionego Bożą miłością. Chrześcijanie codziennie zanoszą modlitwy do Pana, aby ich prowadził wśród różnego rodzaju niebezpieczeństw. Z Bożą pomocą przezwyciężają zło i nie pozwalają, aby ciemności ich ogarnęły.

Dzięki Duchowi Świętemu wierzący mogą przeciwstawić się każdej pokusie, a nawet pokonać złego ducha. Chrześcijanie nie boją się toczyć walki i zawsze stają w obronie dobra. Ich siłą jest prawda i sprawiedliwość, których nikt nie jest w stanie zniszczyć. Dlatego, że prowadzą cnotliwe życie w ich sercach gości Chrystusowy pokój. Każdego dnia z mocną wiarą stają w obronie wartości chrześcijańskich, a chociaż "pociski Złego" czynią spustoszenie w świecie, oni zawsze wychodzą obronną ręką.

Chrześcijanie wierzą, że nawet jeśli polegną na polu walki, to i tak otrzymają nagrodę w królestwie Bożym. Z nadzieją zanoszą więc codzienne modlitwy o zbawienie swoich dusz i świętość życia.

#moc #Duch #zło #chrześcijanin