W świetle Chrystusa

Współuczestnictwo z Chrystusem w Bogu to przebywanie w światłości, a każdy, nawet najdrobniejszy grzech, sprowadza na człowieka ciemność. W Bogu nie ma zaś żadnej ciemności i dlatego, by się z Nim zjednoczyć, trzeba trwać w łasce uświęcającej.

Bóg także jest Prawdą i nie ma w Nim nawet odrobiny kłamstwa. Każdy więc, kto pragnie dostąpić komunii duchowej z Panem, powinien zawsze wybierać prawdę, a nade wszystko nie zgadzać się na nieszczerość i oszukiwanie.

Warto zatroszczyć się o przyjacielską relację z Panem, ponieważ dzięki temu również komunikacja z bliźnimi stanie się o wiele łatwiejsza i skuteczniejsza. Wiadomo przecież, że przyjaźnie mogą się umacniać tylko na takich wartościach, jak szczerość, prawda i otwartość.

Jeśli nie jesteśmy jeszcze święci i doskonali, to tym bardziej mamy starać się o szczerą relację z Panem i bliźnimi. Gdyż w ten sposób jest szansa na oczyszczenie się z grzechów i osiągnięcie świętości. Przecież zarówno miłosierny Ojciec, jak i dobrzy przyjaciele, chcą przebaczać nasze błędy, bo zależy im na utrzymaniu duchowej więzi z nami.

Gdy trwamy w naszych grzechach i wybieramy nieuczciwość, to znaczy, że odrzucamy naukę ewangeliczną i pogrążamy się w ciemnościach. Niezależnie od tego Chrystus przychodzi do nas, jako światło, i cierpliwie czeka na nasze nawrócenie. Stoi przed bramą, kołacze i prosi o to, by mógł wnieść w nasze życie ożywcze światło oraz wyzwolić nas z niewoli grzechu. Albowiem tylko On ma moc, aby rozświetlić wszystkie ciemne zakątki naszej duszy.

#1J15 #światło #Chrystus #współuczestnictwo

Wschodzące Słońce

Do życia potrzebujemy światła i dlatego z utęsknieniem oczekujemy wiosny. Wówczas bowiem dni stają się dłuższe, a słońce mocniej oświeca ziemię. Podobnie dzieje się w życiu duchowym...

Tutaj światło przynosi nam Jezus Chrystus, który jest Wschodzącym Słońcem. To on wybawia nasze dusze z ciemności grzechu i wypełnia je blaskiem Ducha Świętego. Dzięki wstawiennictwu Syna Bożego człowiek, który jest zalękniony i wstydzi się swoich grzechów, znowu nabiera duchowej mocy. Od tego momentu już się nie trwoży, ale bezgranicznie ufa swemu Zbawicielowi. Nawet, gdy ciemne chmury zakrywają niebo, chrześcijanin wie, że ponad nimi zawsze świeci Słońce. Niewierzący chwieją się i padają pod ciężarem swoich grzechów. Natomiast ludzie wierzący wyciągają ręce do swego Mistrza, który obdarza ich swoją nieskończoną łaską i miłosierdziem. Człowiek, którego serce oświetlone zostało światłem z wysoka, nie czuje strachu i odważnie przeciwstawia się każdemu złu. Na modlitwie w swoim wnętrzu dostrzega Pana, który jest źródłem życia. Oczekuje też cierpliwie na krzepiące słowo swego Mistrza, a potem zachowuje je w swoim sercu. To boskie Słowo staje się dla niego latarnią, która prowadzi go po krętych ścieżkach życia, a także oświeca wąską bramę do królestwa niebieskiego.

#Ps27114 #światło #Jezus #wiosna