ARKA SŁOWA

Wraz z Adwentem rozpoczynamy w Kościele katolickim nowy rok liturgiczny i duszpasterski, pod hasłem: „Uczniowie-misjonarze", które wyznacza kierunek naszej drogi wiary w nadchodzącym roku. Będziemy w tym czasie na nowo odkrywać, że każdy ochrzczony jest jednocześnie uczniem Jezusa i posłanym przez niego misjonarzem. Bycie uczniem oznacza słuchanie Mistrza, wzrastanie w Jego szkole, życie modlitwą i sakramentami. Bycie zaś misjonarzem oznacza dzielenie się otrzymanym darem wiary tam, gdzie żyjemy i pracujemy.

Po pierwsze – SŁUCHANIE MISTRZA. Możemy przecież słuchać czegokolwiek – muzyki, radia, wiadomości, audiobooków, itp. Ale my jako chrześcijanie mamy słuchać Mistrza, tzn. Jezusa Chrystusa, który jest SŁOWEM BOŻYM. Zadajmy sobie pytanie na początku Adwentu: Jak często sięgam po Pismo Święte? Czy w ogóle czytam Biblię, czyli Stary i Nowy Testament? Czy mam Ewangelię pod ręką? Bo może się okazać, że słucham wszystkiego innego, ale nie swojego Mistrza, który pragnie mówić do mnie codziennie, a szczególnie wtedy, gdy brakuje mi słów otuchy, wsparcia, słów dających życie.

Po drugie – ŻYCIE MODLITWĄ. Tak naprawdę to właśnie modlitwa ma tworzyć odpowiednią atmosferę do wzajemnego słuchania. Zobaczcie, jak trudno się rozmawia z drugim człowiekiem, jeśli nie ma odpowiedniej atmosfery – gdy panuje nieufność, strach, gdy brakuje miłości. Podobnie dzieje się w relacji ze SŁOWEM BOŻYM. Jeśli nie zaproszę Ducha Świętego w mojej modlitwie, jeśli nie otworzę swojego serca i nie dam sobie czasu na wejście w modlitwę, to nie powinno nas dziwić, że ani nie usłyszę słów Pańskich, ani nie zaakceptuję słów Mistrza jako skierowanych do mnie tu i teraz.

Kolejnym krokiem jest ŻYCIE SAKRAMENTALNE. Tak naprawdę, to zwieńczenie całego życia duchowego każdego chrześcijanina. Jeśli już znajdę dodatkowy czas w Adwencie na rozmowę z Jezusem Chrystusem, czyli moim Nauczycielem i Mistrzem. Jeśli zaproszę Ducha Chrystusowego do swojego umysłu i serca. Jeśli już usłyszę choć jedno Jego święte Słowo lub jedno zdanie z czytań biblijnych jak dzisiaj, np. Niech żyją w pokoju, którzy Cię miłują (Ps 122:6) lub Rozumiejcie chwilę obecną: teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu (Rz 13:11). Przyobleczmy się w zbroję światła – przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa (v. 14) i bądźcie gotowi, to wówczas moim największym pragnieniem będzie skorzystanie z sakramentów świętych, tzn. spowiedzi świętej i Świętej Eucharystii.

Te trzy wymiary życia duchowego – słuchanie Słowa, modlitwa i sakramenty – wzajemnie się przenikają i wspierają, prowadząc nas naturalnie do tego, byśmy stawali się MISJONARZAMI, którzy dzielą się swoim darem wiary ze spotykanymi braćmi i siostrami. Nieważne czy są to osoby wierzące czy niewierzące, czy popierają prawicę czy lewicę, czy mają ten sam kolor skóry, tę samą religię czy światopogląd. Uczeń Chrystusa, który jest misjonarzem Chrystusa ma odwagę jak biblijny Noe pokazać tym, którzy świetnie się bawią, a więc jedzą i piją, żenią się i za mąż wychodzą, że w Adwencie warto wejść do duchowej ARKI SŁOWA, aby nie dać się pochłonąć przez wody potopu. Oczywiście, że jeden weźmie sobie to Słowo do serca, a drugi nie. Rzeczywiście jedna osoba będzie wzięta przez to Słowo do Nieba, a druga zostawiona na ziemi. Dlatego właśnie mamy czuwać nad Słowem i czytać Go codziennie, bo nie wiemy, w którym dniu Nowego Roku Pan nasz przyjdzie. Dlatego zawsze mamy być gotowi, bo Pan przychodzi do nas nie tylko w ostatnim dniu, ale w każdej godzinie, gdy otwieramy Jego Słowo i pozwalamy Mu przemienić nasze serca. Amen.