Misjonarz

Po przeczytaniu dzisiejszej Ewangelii (Mt. 9:35-10:8) winniśmy zapłonąć zapałem misyjnym. Otóż Jezus, jako pierwszy Misjonarz, idzie przez świat, naucza, uzdrawia, dodaje otuchy i wsparcia. Jego przykład zachęca, aby zostawić wszystko i zacząć Go naśladować. Bo któż z nas nie chciałby czynić dobra dla swoich sióstr i braci; któż nie życzyłby sobie przyjaciół z wszystkich stanów i wartw społecznych; któż wreszcie nie pragnie przemieniać świata na lepsze?

Jednakże mimo wszystko niewielu jest tych odważnych, którzy decydują się zostawić wszystko dla Chrystusa. Chociaż sytuacja na świecie się pogarsza, a poziom wiary znacznie się obniża, szczególnie w krajach zachodnich, to nadal brakuje powołań do pracy apostolskiej. Sam Jezus nad tym ubolewał. Może szczególnie dlatego, że niewielu ludzi naprawdę troszczy się o dobro wspólne. Niewielu jest altruistów, którzy dobro bliźnich stawiają wyżej niż swoje osobiste osiągnięcia. Niewielu chce porzucać swe ziemskie marzenia dla marzeń większych, sięgających Nieba.

Syn Boży nigdy się jednak nie poddaje. Postanawia pracować z tą garstką ludzi, którzy przy Nim wiernie trwają. Udziela im swoich darów, w tym szczególnego daru Ducha Świętego, aby swoim życiem dawali o Nim świadectwo. Prosi ich i zachęca, aby szli Jego śladami i czynili podobnie, ponieważ w ten sposób wprowadzą wielu ludzi do królestwa niebieskiego, a nadto ocalą swoją dusze.

o. Józef Trzebuniak, SVD

Siewca Słowa

W dniu świętego Józefa Freinademetza warto pomyśleć o powołaniu misjonarza jako siewcy Słowa. Przede wszystkim misjonarz winien naśladować swego Mistrza, to znaczy nauczać i przebywać z ludźmi. Zanim jednak rozpocznie pracę misyjną, powinien mieć czas na osobistą modlitwę i rozważanie Pisma Świętego. Z rozmyślania bowiem czerpie on mądrość i moc do głoszenia Ewangelii.

Misjonarz stopniowo – w miarę upływu lat – staje się bardziej doświadczonym siewcą Słowa. Jego powołanie wymaga cierpliwości i czasu, aby upodobnić się do swego Mistrza – Jezusa Chrystusa. Misjonarz nie może zrażać się trudnościami szczególnie na początku swej służby. Winien pamiętać, że rozwój ziarna Słowa to przecież owoc działania łaski Bożej, która podobnie do promieni słońca delikatnie oświeca i otwiera dusze wierzących.

Dobry siewca będzie ochraniać swoje poletko przed wpływami złego ducha – tego drapieżcy, który nie chce czekać na obfite zbiory. Roztropny siewca nawadnia swoją rolę w upalne dni, gdy nastaje kryzys wiary, przez sakramenty święte. Misjonarz-siewca na wzór Jezusa z ufnością oczekuje stokrotnego plonu i nie zraża się przeciwnościami. Rolnik-siewca znajduje czas na pogłębioną refleksję i rozmowę ze swoimi współpracownikami.

Praca misyjna to długi proces, który wymaga ciągłości i wytrwałości przez długi okres czasu. W perspektywie wieczności trud misyjny wiąże się z pięknymi owocami i osiągnięciem zbawienia przez dusze nieśmiertelne. Zastępy świętych misjonarzy od czasu Jezusa aż po współczesność świadczą o potrzebie i błogosławieństwie jakie wypływa z ewangelizacji.