Jaki Duch

„Duch wyprowadził Jezusa na pustynię” (Mk 1:12).

Pierwsza Niedziela Wielkiego Postu zachęca nas do odpowiedzi na pytanie, jaki duch mnie prowadzi? Czy jest to duch pokoju, czy niepokoju? Czy jest to duch radości, czy smutku? Czy jest to duch nadziei, czy rozpaczy?

Jak pouczał święty Ignacy Loyola, a także święty Paweł Apostoł tego ducha rozpoznajemy po owocach, jakie dostrzegamy w naszym życiu. A zatem możemy również inaczej zadać powyższe pytania: Czy jestem wypełniony pokojem, radością i nadzieją? Czy raczej jestem niespokojny, smutny i bliski rozpaczy?

Każdy z nas odpowiada na te pytania we własnym sercu. Na pewnym poziomie życia duchowego może dochodzić do wewnętrznej walki między tym, co dobre, a tym, co złe. Walczą o nas aniołowie, ale walczą również złe duchy. Od nas samych zaś zależy, w którą stronę się zwrócimy. Pan Jezus i biblijny Noe pozostali wierni przymierzu z Bogiem i dlatego udało im się pokonać siły nieprzyjacielskie, które chciały nimi zawładnąć.

Może zastanawiacie się dlaczego życie duchowe jest takie ważne. Jest ono ważne, ponieważ to w głębi serca ludzkiego rodzą się dobre i złe intencje. Można powiedzieć, że wszystko tam się rozpoczyna. Wojny, które toczą się na świecie mają swój początek w umysłach ludzi takich samych jak my.

Wszyscy pamiętamy historię ze Starego Testamentu związaną z Arką Noego. Wówczas tylko jeden człowiek i jego najbliższa rodzina nie została zniszczona przez wody potopu. Miłosierny Bóg pobłogosławił Noego, gdyż ten nie uległ szaleństwu współczesnych mu ludzi, który zagłuszyli są duszę na delikatny głos Ducha Świętego. Podobnie i nas zachęca Pismo Święte, aby oczyścić nasze duchowe oczy i uszy. Możemy wykorzystać właściwie tegoroczny Wielki Post, aby odnowić nasze przymierze chrzcielne z Panem Bogiem. Możemy przystąpić do sakramentów spowiedzi i Najświętszej Eucharystii, aby znowu wlał się pokój do naszych niespokojnych serc. Możemy rozpocząć czytać Biblię, aby tam odnaleźć nadzieję na przyszłość. Możemy też zaangażować się w dzieła charytatywne, aby podzielić się naszą radością ze smutnymi i biednymi ludźmi.

Wybór zależy do nas samych, którzy jesteśmy powołani do życia przez Ducha Bożego, a nie ducha tego świata.