Niezmienna Prawda

Pan Bóg od wieków powołuje i posyła głosicieli Słowa. Jednym z takich świadków był Jan Chrzciciel, który oddał życie za obronę Prawdy. Następnie Syn Boży, Jezus Chrystus, wycierpiał wiele, ponieważ był Prawdą i nie bał się przeciwstawić kłamstwu. Podobnie w naszych czasach Pan Bóg nieustannie przemawia i zaprasza do współpracy w głoszeniu Dobrej Nowiny. Możemy usłyszeć Jego głos szczególnie w czasie modlitwy, gdy gromadzimy się w świątyni na sprawowaniu Eucharystii.

Słowo Boże jest precyzyjne i konkretne. Wzywa nas do osobistego nawrócenia. Jesteśmy zaproszeni, aby przyznać się do swojej ograniczoności i ludzkiej słabości. W pokorze serca mamy zawierzyć Bogu, który jest Panem całej ziemi. Albowiem to nie my stanowimy prawdę, ale Pan Bóg. Nie człowiek jest twórcą prawdy, ale Bóg Stwórca wszechświata.

Jezus Chrystus przyszedł na świat, aby nam przypomnieć o swoim Ojcu. On powoływał uczniów, aby oni jeszcze bardziej zaufali Bogu, a nie tylko wytworom swojej inteligencji i zdolnościom. Gdy poszli za Jezusem, otrzymali w darze moc Ducha Świętego, to znaczy zrozumieli siłę Prawdy. Dopiero wówczas gdy przyjęli prawdę o sobie, mogli pomagać innym. Oczywiście nie swoimi tylko siłami, ale mocą Bożą, to znaczy mocą Słowa Pańskiego.

Warto porzucić ziemskie rozważania, aby wkroczyć na ścieżkę Bożych przykazań. Warto pożegnać się nawet z najbliższymi, aby wyruszyć na poszukiwanie Prawdy. Gdyż nie ma większego skarbu niż sam Bóg, który mówi do serca ludzkiego. Nie przemawia On w sposób ukryty i tajemniczy, ale raczej otwarcie przez swojego Syna - Słowo Boże. Słowo Jezusa Chrystusa żyje w Piśmie Świętym. To samo Słowo niezmienne od zawsze, które było, jest i przychodzi. Amen.

Pójść za Słowem

Święci i błogosławieni słyszeli głos Pański w głębi swego serca. Byli oni bardzo wyczuleni na delikatne poruszenia wewnętrzne w centrum swojej duszy. Tam bowiem jest siedziba Ducha Świętego. Stamtąd my również możemy czerpać wodę żywą, która wypływa z samego źródła.

Pomocą dla nas, ludzi pragnących świętości i szczęścia, jest Pismo Święte. Tam zostały zapisane słowa świętych i błogosławionych, a także tam zawarte jest Słowo Boże. Aniołowie w swych rękach przechowują święte słowa, a nam czasami udaje się wniknąć w te święte tajemnice.

Słowo Boże ogarnia wszystko, niebo i ziemię, rzeczy widzialne i niewidzialne, ludzi, zwierzęta i przyrodę. Cały stworzony świat jest wielką i świętą Księgą Boga, którą każdy może odczytywać codziennie na nowo. My, chrześcijanie, uczymy się czytać z uwag i przechowywać skarby Słowa w głębi serc. Powinniśmy pamiętać, że proces odczytywania ze zrozumieniem i miłością nie przebiega automatycznie. Trzeba się nieraz natrudzić, aby dobrze zinterpretować Pismo Święte, a także pracować nad sobą w świetle tego boskiego Słowa.

Ważne, aby pójść za Słowem-Chrystusem i pozwolić Mu się porwać za rękę. Owszem czasem Jego Słowo jest jak miecz obosieczny, który rani i zdaje ból przez prawdę i nakazanie nawrócenia. Jednak, jeśli pozwolimy na działanie Słowa Bożego w naszym życiu, powoli zaczną się dziać cuda. Będziemy prorokować i patrzeć w przyszłość oczami Boga, a siebie postrzegać jako pokorne sługi Pańskie, którzy pracują i zapisują kolejne rozdziały w Księdze Życia.

W domu Słowa

Pandemia koronawirusa. Kryzys w Kościele. Zamieszki w Stanach Zjednoczonych. Demonstracje na ulicach polskich miast. I wiele wiele innych złych wiadomości ze świata. Co robić? Gdzie szukać oparcia? Skąd czerpać prawdziwe informacje? Kogo uznać za autorytet, któremu warto zawierzyć?

Z pomocą przychodzi nam jak zawsze lektura Pisma Świętego. Tym razem święty Paweł napomina, aby zatroszczyć się przede wszystkim o zbawienie własnej duszy. Niezależnie od tego, co nam mówią, my chrześcijanie mamy słuchać głosu własnego sumienia. Tam w głębi sera przebywa Duch Święty. To właśnie Bóg, który zamieszkuje w duszy ludzkiej, jest sprawcą chcenia i działania zgodnie z Jego wolą.

Nie jesteśmy zatem pozbawieni kierownika duchowego. Jednakże naszym zadaniem jest troska o dobre sumienie i częste korzystanie z sakramentów świętych, w tym co miesięczna spowiedź. Jako dzieci Boże ciągle wzrastamy bowiem na drodze do świętości. Choć przychodzi nam żyć, działać i pracować wśród „narodu zepsutego i przewrotnego, to nie wolno nam tracić nadziei i wiary. Właśnie jako ludzie wierzący w Boga stanowimy „źródła światła w świecie”, który pogrąża się w mroku grzechów i egoizmu.

Tym bardziej uchwyćmy się Słowa Życia, czyli Jezusa Chrystusa, który żyje wśród nas. Nasze życie i powołanie nie jest bezwartościowe. Wręcz przeciwnie mamy potwierdzać godność każdego człowieka od momentu poczęcia aż do naturalnej śmierci. Mamy walczyć w obronie rodziny, która w planach Bożych obejmuje mężczyznę i kobietę, rodziców i dzieci. To tutaj w kościele domowym i wspólnotach parafialnych módlmy się o dary Ducha Świętego, aby nie ulec rozpaczy i beznadziei, a raczej wypełnić się radością i pokojem serca. Amen.