Wpatrzona w Boga

„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu” (Mk 16:15-18).

Jezus posyła swoich uczniów do świata, aby głosili słowem i życiem Dobrą Nowinę. Pan posyła także Ciebie i mnie, abyśmy dzielili się z wszystkimi wiarą - jak chlebem. Tyle dusz czeka na pocieszenie, aby pojawił się ktoś, kto wreszcie doda otuchy i sił, wskaże kierunek drogi, pomoże spojrzeć na siebie i otaczający nas świat z Bożej perspektywy, kto wleje nadzieję w serce, którym być może targa zwątpienie lub rozpacz…

Uwierzmy że i my możemy stać się zwiastunami Dobrej Nowiny w otaczającym nas świecie. Nie bójmy się pokazać światu, że człowiek wpatrzony w Boga nie koncentruje się jedynie na problemach czy troskach doczesnych, ale podejmuje życie takie jakie ono jest z tym co niesie codzienność, lecz nie samemu, ale razem z Chrystusem, w którym złożył całą swoją nadzieję.

Zatem możemy stawać się świadectwem przynależności do Pana dla otaczającego nas świata. Nie trzeba tutaj nawet wielkich słów czy spektakularnych wystąpień, bowiem autentyzm wiary promieniuje jak światło oświecające drogę tym którzy idą z nami.

Bądźmy więc zwiastunami Dobrej Nowiny o Chrystusie poprzez wierność modlitwie i obowiązkom wypływającym z naszej sytuacji życiowej i powołania. Bądźmy wdzięczni za wszystko, co podaje nam jego Ojcowska dłoń. Idźmy swoja drogą z ufnością w sercu i starajmy się żyć w przyjaźni z Bogiem. Wówczas wszystko inne będzie nam dodane – jak sam obiecał. Amen

Przy Panu

Wybór Chrystusa wiąże się ze świadomą decyzją, by wytrwać przy Panu do końca. On sam zapowiada trudności, a nawet doświadczenie nienawiści od tych, którzy odrzucają Boga i Jego Ewangelię. Ten, kto wybiera Chrystusa na swego Pana, kieruje się w życiu Bożymi Przykazaniami, sumieniem, a także miłością Boga i bliźniego. Chrześcijan bowiem rozpoznaje się po wzajemnej miłości, duchu braterstwa i wspólnoty, oraz jedności serc zanurzonych w Bogu. Chrześcijanin nigdy nie jest sam. On niesie światło Chrystusa światu, tak często pogrążonemu w mrokach grzechu i beznadziei. Nie wahajmy się zatem rzucić w ramiona Boga, który jest naszym najlepszym Tatą. Każdy nowy dzień jest darem Bożej Miłości i szansą na nawrócenie. Niech Duch Święty zapali w nas płomień miłości, byśmy mogli dzielić się nią z wszystkimi. Bądźmy dobrzy i miłosierni, jak Ojciec nasz, który jest w niebie. Wówczas staniemy się godnymi miana Jego umiłowanych dzieci, które trwają przy Chrystusie i Jego nauce, czasami mimo wszystko… Niech towarzyszy nam zachęta do dawania tego co najlepsze, którą zostawiła nam święta Matka Teresa z Kalkuty.

W domu Słowa

Pandemia koronawirusa. Kryzys w Kościele. Zamieszki w Stanach Zjednoczonych. Demonstracje na ulicach polskich miast. I wiele wiele innych złych wiadomości ze świata. Co robić? Gdzie szukać oparcia? Skąd czerpać prawdziwe informacje? Kogo uznać za autorytet, któremu warto zawierzyć?

Z pomocą przychodzi nam jak zawsze lektura Pisma Świętego. Tym razem święty Paweł napomina, aby zatroszczyć się przede wszystkim o zbawienie własnej duszy. Niezależnie od tego, co nam mówią, my chrześcijanie mamy słuchać głosu własnego sumienia. Tam w głębi sera przebywa Duch Święty. To właśnie Bóg, który zamieszkuje w duszy ludzkiej, jest sprawcą chcenia i działania zgodnie z Jego wolą.

Nie jesteśmy zatem pozbawieni kierownika duchowego. Jednakże naszym zadaniem jest troska o dobre sumienie i częste korzystanie z sakramentów świętych, w tym co miesięczna spowiedź. Jako dzieci Boże ciągle wzrastamy bowiem na drodze do świętości. Choć przychodzi nam żyć, działać i pracować wśród „narodu zepsutego i przewrotnego, to nie wolno nam tracić nadziei i wiary. Właśnie jako ludzie wierzący w Boga stanowimy „źródła światła w świecie”, który pogrąża się w mroku grzechów i egoizmu.

Tym bardziej uchwyćmy się Słowa Życia, czyli Jezusa Chrystusa, który żyje wśród nas. Nasze życie i powołanie nie jest bezwartościowe. Wręcz przeciwnie mamy potwierdzać godność każdego człowieka od momentu poczęcia aż do naturalnej śmierci. Mamy walczyć w obronie rodziny, która w planach Bożych obejmuje mężczyznę i kobietę, rodziców i dzieci. To tutaj w kościele domowym i wspólnotach parafialnych módlmy się o dary Ducha Świętego, aby nie ulec rozpaczy i beznadziei, a raczej wypełnić się radością i pokojem serca. Amen.