Oczami Boga

„Nie potrzebował także, aby ktoś dawał mu świadectwo o człowieku, ponieważ sam wiedział

co się w nim kryje” (J 2:25).

Niezmierzona głębia miłości Boga wobec nas. Przenikliwa znajomość serca, wnętrza naszej duszy. Pozwala odkryć, czego sami do końca nie potrafimy dostrzec. Boże poznanie, które wypływa z wiedzy, otwarcia i zawierzenia. Pozwala zatopić się nam w obliczu Boga, który uczy jak być wiernym w świetle Jego słowa. Prośmy, abyśmy trwali w prawdzie i próbowali zobaczyć siebie oczami Boga, stając się błogosławieństwem dla tych, którzy Go jeszcze nie poznali. „Panie, przenikasz i znasz mnie, Ty wiesz, kiedy siadam i wstaję. Z daleka przenikasz moje zamysły, widzisz moje działanie i mój spoczynek i wszystkie moje drogi są Ci znane” (Ps 139:1-3). Dlatego proszę Cię Panie, uzdrów w nas to co chore, dotknij tego co poranione. Napełnij nas Swoim Duchem, byśmy kroczyli drogami pełnienia Twojej WOLI.

S. Magdalena Bartkowiak, FDC.

Pan sprawia cuda

Dobry Bóg Ojciec widzi nasze potrzeby i posyła swoich aniołów, aby nam nieśli konkretną pomoc. Każdy bowiem człowiek, każda rodzina i wspólnota, ma swoje problemy, których nie jest w stanie sama rozwiązać. Są sprawy, o których nawet nie ośmielamy się mówić, a także ukrywamy je przed najbliższymi. Cierpimy w samotności i nie mamy już nadziei na lepszą przyszłość. Wówczas właśnie jest najdogodniejszy czas, aby pozwolić działać Bogu, dla którego nie ma nic niemożliwego. Wówczas trzeba otworzyć szeroko oczy, aby dostrzec anioła Pańskiego, który przynosi nam dobrą nowinę.

Nie musimy się już niczego lękać ani trwożyć, ponieważ Bóg Ojciec rzeczywiście wysłuchuje naszych modlitw. Jego łaska czyni cuda i sprawia, ze na naszym niebie znowu zaczyna świecić słońce. Przez swego Ducha Świętego zostajemy umocnieni i pokrzepieni. Boży dar jest nam udzielany po to, abyśmy się nawrócili i przylgnęli do Pana całym sercem. Po otrzymaniu łaski mamy stać się zwiastunami i głosicielami radosnej nowiny.

Nie ulegajmy zatem nigdy zwątpieniu. Nie traćmy nadziei. Nawet jeśli nasz rozsądek i doświadczenie podpowiadają nam, że nie da się już nic zmienić. Czekajmy z wiarą i ufnością na cuda Bożej miłości.

Czas Adwentu jest doskonałą okazją do osobistego nawrócenia i żalu za grzechy. Dlatego w atmosferze ciszy i zadumy, stańmy przed Panem w Kościele świętym. Złączmy serca we wspólnej modlitwie uwielbienia, dziękczynienia i przebłagania. W ten sposób z pewnością wydarzy się cud i otrzymamy to, czego szczerze pragniemy. Gdyż Bóg Ojciec kocha wszystkie swoje dzieci i nie odmawia im swego błogosławieństwa.

Powiedz Mu zatem o swoich pragnieniach. Otwórz przed Nim swą duszę. Jeśli trzeba wylej łzy cierpienia i bólu, aby On mógł cię uzdrowić i ci dopomóc. Teraz jest czas błogosławiony, w którym działa Duch Święty, a Pan sprawia cuda.

Uprzejmość i łagodność

Apostoł Paweł poucza, że "należy odznaczać się uprzejmością i okazywać każdemu człowiekowi wszelką łagodność" (Tt. 3:1n). Wydawałoby się, że to bardzo proste zadanie, któremu mogą sprostać wszyscy ludzie. Jednak okazuje się, że coraz trudniej w społecznościach ludzkich o te dobre cechy charakteru. Coraz głośniejsi są ci, którzy nie zgadzają się z zastanym porządkiem społecznym; którzy chcą stanowić prawo dla wszystkich, ale jednocześnie nie liczą się z prawami demokracji i kulturalnej dyskusji. Bardzo łatwo przychodzi młodym ludziom lżyć i obrażać nie tylko przywódców państwowych, którzy zostali wybrani w demokratyznych wyborach, ale także przewodników duchowych w Kościele. Na ulicach dochodzi do sporów, których należałoby unikać szczególnie w czasie, gdy panuje ogólne zagrożenie i poczucie niebezpieczeństwa. Ci przeciwnicy praw państwowych i przykazań kościelnych są "nierozumni, oporni, błądzący, służą różnym żądzom i rozkoszom, żyją w złości i zawiści, godni obrzydzenia i pełni nienawiści jedni ku drugim" (Tt. 3:3n).

Chrześcijanie - naśladowcy Chrystusa, który ukazał się światu pełen dobroci i miłości zarówno dla Boga Ojca, jak i drugiego człowieka - nie chcą nienawidzić, lecz pragną kochać nawet swoich przeciwników i prześladowców. Chrześcijanie są świadomi swoich słabości i grzechów, więc chcą się codziennie nawracać i upodabniać do pokornego Chrystusa. Chrześcijanie swoją moc i siłę czerpią od Ducha Świętego. Podobnie jak Syn Boży są gotowi oddać swoje życie w obronie podstawowych prawd i nie lękają się głośnego pospólstwa. Chrześcijanie zawsze z nadzieją spoglądają w przyszłość, gdyż mocno wierzą, że Boża Opatrzność czuwa nad światem. Co więcej są przekonani, że życie ludzkie nie kończy się wraz ze śmiercią biologiczną, ale ma swoją kontynuację w królestwie niebieskim.