Anioł i Dziewczyna

Anioł przychodzi do Nazaretu, do miejsca, które nie było nadzwyczajne. Do dziewczyny Maryi, która nie wykonywała wielkich znaczących prac. Była jedynie wierna swojej codzienności. Prosta, pokorna, otwarta, pełna łaski, sama o sobie mówi: Jestem Służebnica Pana. I do takiej rzeczywistości, szarej codzienności przychodzi Anioł, aby zwiastować dobrą nowinę, że oto ta prosta dziewczyna z nic nieznaczącego Nazaretu, stanie się Matką samego Boga, a tym samym narzędziem wypełnienia Woli Bożej w Jego ręku. Tak jak Maryja, każdy z nas jest narzędziem w ręku Boga Ojca. Jednakże my decydujemy o tym, jakim nim jesteśmy. Opornym, tępym, pełnym strachu przed podjęciem drogi naszego powołania.? Czy wręcz przeciwnie, narzędziem kochającym, ofiarnym, radosnym, poddanym tak jak Maryja Woli Boga Ojca? Raduj się pełna łaski Pan z Tobą. Zapytajmy się sami siebie tu i teraz, w tym nienadzwyczajnym miejscu, jakim się znajduje nasz dom, tej szarej codziennej rzeczywistości, w której pracuję i żyję. Jakim jestem narzędziem, a jakim pragnę być? Prośmy naszego dobrego Boga Ojca byśmy potrafili otworzyć się na Jego łaskę, by za przykładem Maryi, stać się radosnym, prawdziwym narzędziem wypełnienia Woli Bożej w Jego ręku.

S. Magdalena Bartkowiak, FDC.

Zapytałbym Marii...

Co powiedziałbym tej pięknej dziewczynie o imieniu Maria, gdybym był aniołem tak, jak archanioł Gabriel?

Przede wszystkim zachwyciłbym się dobrocią jej serca, które jest wrażliwe, ciepłe, czyste i nieskalane.

Zapewne pierwszymi słowam, które wypłynęłyby z mych ust, byłoby uwielbienie Boga Ojca za dar cajcudowniejsze z kobiet.

Następnie dodałbym jej otuchy i zapewnił, że jest pełna łaski, to znaczy nie musi się już zamartwiać ani lękać o swoją przyszłość.

Zapytałbym również delikatnie czy jest gotowa na przyjęcie nowego daru, jakim jest życie i czy chciałaby się poświęcić dla Tego, który ma się z niej narodzić.

Nie przyspieszałbym jej odpowiedzi, ale raczej zapewnił, że jej wybór i decyzja są wielkiej wagi dla Boga i całego rodzaju ludzkiego.

Zaprosiłbym tę młodą dziewczynędo wspólnej modlitwy o światło Ducha Świętego, aby umiała z odwagą podjąć najważniejszą ze swoich decyzji i przyjęła rolę matki dla Syna Bożego.

Zapewne po tej modlitwie byłaby już gotowa powiedzieć swoje - TAK.

Z radościa serca podziękowałbym jej za pokorę, odwagę i ufność. Dodałbym także, że może być pewna szlachetności swojego oblubieńca, młodego kandydata na męża - Józefa. Razem z nim będzie w stanie przejść przez trudności i cierpienia, które przyjdą niebawem. Jednak może być pewna, że dla kochającego nie ma nic niemożliwego, a miłość potężniejsza jest niż śmierć.

Po tych słowach pożegnałbym się z uroczą panną z Nazaretu, aż do czasu kiedy porodzi swe pierworodne dziecko.