- Trzebuniak
- 21 lut 2017
- 1 minut(y) czytania
Najważniejsze w relacji do Boga jest przyjęcie postawy dziecięcej. Postawę tę cechuje ufność w stosunku do Boga Ojca, niezależnie od okoliczności zewnętrznych. Ponadto w wieku dziecięcym mamy łatwość uczenia się i podejmowania trudu zdobywania nowych doświadczeń. Równocześnie jednak dziecko jest niecierpliwe i z tego powodu, wzrastając, musi się uczyć zachowywania spokoju. Dziecko również potrzebuje nieustannego wsparcia i odczuwania, że jest kochane przez najbliższych. Wówczas jest mu o wiele łatwiej sprostać wszystkim wymogom i zadaniom, przed którymi jest stawiane.
Jako dzieci Boże winniśmy więc przylgnąć z całych sił do Pana i nie opuszczać Go w żadnym wypadku. Tylko On jest bowiem w stanie przeprowadzić nas przez życie bez szwanku i doprowadzić do radości nieba.
Uczmy się zatem wierności w doświadczeniach życiowych i bądźmy mężni, gdy odczuwamy ból i cierpienie lub tracimy najbliższych. Ufajmy dobremu Ojcu, który troszczy się o nas i zawsze jest gotowy nas wspierać. Miejmy silną nadzieję, że po trudach i problemach życia, otrzymamy nagrodę w królestwie niebieskim. Nie załamujmy się, gdy brakuje nam sił i upadamy. Pan Bóg jest zawsze z nami i stale czeka, aby nam okazywać swoje miłosierdzie.
