- Trzebuniak
- 2 kwi 2016
- 1 minut(y) czytania
Spotkanie z Chrystusem najczęściej dokonuje się na osobności. Sam Pan wychodzi z inicjatywą do człowieka, który jest samotny i zagubiony. Przemawia delikatnie do jego duszy, która Go szuka i pragnie kontaktu z Jezusem. Aby mogło dojść do takiego intymnego kontaktu, serce musi najpierw być oczyszczone z egoizmu i wzmocnione łaską.
Po odbyciu spotkania z Mistrzem, człowiek pragnie dzielić się szczęściem z tymi, którzy również go potrzebują. Zaś bez Chrystusa człowiek jest pogrążony w smutku i bólu. Trudno mu także zaufać ludziom, ponieważ ciągle boi się utracić swoje życie. Próbuje zatem chować się za murem swoich słabości i ograniczeń. Biedny człowiek dopiero po bezpośrednim spotkaniu z Panem jest w stanie otworzyć się na miłość ze strony Boga i bliźnich. Dopiero, gdy sam miłości doświadczy, wie na czym polega prawdziwe zjednoczenie z Umiłowanym.
W dobrze ukształtowanej wspólnocie uczniów można rozwijać relację z Synem Bożym i otwierać się na działanie Ducha Świętego. Nie da się tego osiągnąć bez przyjęcia daru wiary ani bez porzucenia miłości własnej. Na początku budowania relacji z Panem trzeba zaufać i pozwolić się poprowadzić. Jeżeli ktoś uczyni taki krok wiary, to może stać się głosicielem Dobrej Nowiny o Chrystusie zmartwychwstałym.
