Dziecko Boga

Liturgia Słowa w drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia przypomina nam kim dla nas jest Syn Boży – Jezus Chrystus. Albowiem Dzieciątko Jezus to nie tylko słabe niemowlę złożone w żłobie, które adorują pastuszkowie i aniołowie. Ale przede wszystkim to Dziecię jest Bogiem mocnym, który stanowi dla nas „skałę schronienia i warownię” przed złem świata (por. Ps 31).

Potrzebujemy tej właśnie ostoi we współczesnych warunkach, kiedy tyle zamętu i pogmatwania dobra ze złem. Potrzebujemy boskiego światła ze stajenki betlejemskiej, aby nie zagubić się w mrokach grzechów i nie ulegać słabości ludzkiej. Ta Boża Dziecina jest rzeczywiście „skałą i twierdzą”, która trwa niezachwianie od dwóch tysięcy lat. Ten właśnie Syn Boży kieruje nami i nas prowadzi przez wszystkie zakręty historii i wyprowadza z zamętu.

W Święta Bożego Narodzenia przypominamy sobie, że warto powierzyć się prowadzeniu Jezusa Chrystusa tak jak to uczynił Patron dnia dzisiejszego święty Szczepan.

My również mocno ufamy, że nasz Pan Jezus Chrystus jest naszym Odkupicielem i wiernym Bogiem, który nas nigdy nie zawiedzie. W te radosne Święta możemy się rozweselić i nacieszyć darem Bożego Miłosierdzia, mimo naszych codziennych utrapień i problemów, które nas dotykają.

Jako chrześcijanie wierzymy, że w rękach tej Małej Dzieciny są losy całego świata, a także przyszłość nas samych, którzy klękamy przed stajenką betlejemską wraz z Matką Najświętszą i świętym Józefem.

Prosimy, aby Syn Boży wyrwał nas z rąk wrogów i prześladowców Kościoła świętego. Wpatrujemy się w święte Oblicze Dzieciątka Jezus, które jest Bogiem Wszechmocnym i Wiecznym. W tym świętym Obliczu dostrzegamy nasz „obraz i podobieństwo” do Boga, jako Jego umiłowane dzieci. Wraz z aniołami i błogosławionymi, przybywamy w imię Pańskie do świątyni, gdzie na nowo odkrywamy, iż Dzieciątko Jezus jest naszym Bogiem, który daje nam światło na wszystkie dni naszego życia. Amen.

O oczekiwaniu

Powoli dobiega końca rok liturgiczny. Ponadto jesień przypomina nam o przemijalności naszego życia. Niedawno modliliśmy się przy grobach naszych bliskich zmarłych. Coraz więcej naszych znajomych zakończyło już swoją wędrówkę. Coraz częściej słyszymy wezwanie do czuwania. Jednak często ulegamy nastrojowi tej pochmurnej pory roku i popadamy w senność.

Owszem, chcielibyśmy należeć do grupy pięciu roztropnych panien, które wychodzą na spotkanie Oblubieńca czyli Pana Boga. Ale z drugiej strony łatwo odchodzimy od Niego poprzez nasze błędne decyzje i popełniane grzechy. W ten sposób właśnie Ewangelia rozgrywa się cały czas w naszym codziennym życiu.

Wychodzimy dziś z naszych domów na spotkanie z Panem, aby uczestniczyć w Najświętszej Eucharystii, która jest naszą ucztą weselną. Zobaczcie jak jest nas niewielu. Większość pozostaje w swoich mieszkaniach ze swoimi problemami. Nie wystarczyło im siły i wytrwałości, aby do końca trwać przy Chrystusie i poszukiwać Go z całego serca.

Dzisiejsza Liturgia Słowa uczy nas, że mądrość prawdziwa wynika z odczytywania Bożych planów co do naszej doczesności i wieczności. I choć słuszna bywa zachęta rodziców kierowana do dzieci, aby zdobywały wykształcenie, rozwijały swoje talenty poprzez różne zajęcia pozaszkolne, to równie ważna, a nawet ważniejsza jest zachęta do zdobywania sprawności ducha i uczestniczenia w życiu Kościoła. Można bowiem wiedzieć sporo, ukończyć studia, a jednocześnie nie być mądrym, a co za tym idzie, dobrym człowiekiem.

Jezus Chrystus przestrzega nas dzisiaj, że jeśli zaangażujemy się zbyt bardzo w sprawy doczesne, to może się okazać, że stracimy najważniejszy cel naszego życia, którym jest Niebo. Szukajmy więc niestrudzenie i wytrwale naszego Pana. Czytajmy Pismo Święte, a także dobre lektury duchowe, aby nie zagubić się w tym współczesnym świecie, gdzie tak wiele jest niebezpieczeństw i błędnych dróg.

„Czuwajmy i bądźmy gotowi”, bo nie znamy dnia ani godziny naszej śmierci, gdy zostaniemy wezwani, aby stanąć przed Panem. Obyśmy wówczas okazali się tymi mądrymi i przygotowanymi ludźmi, którzy z utęsknieniem czekają na wezwanie do królestwa niebieskiego. Obyśmy wówczas zostali przyjęci do grona świętych i błogosławionych, którzy w wieczności wyśpiewują radosny hymn uwielbienia Boga. Amen.

Spotkanie Życia

W naszym życiu spotykamy się z wieloma ludźmi. Są wśród nich ludzie przypadkowi, dobrzy i źli, z niektórymi z nich zawieramy trwałe relacje.

Ewangelie podają przykłady takich właśnie spotkań i relacji międzyludzkich. Ewangeliści opisują normalne życie zwyczajnych ludzi takich jak my.

W dzisiejszym fragmencie ewangelicznym słyszymy o pewnym szczególnym spotkaniu niewiast z Panem Jezusem. To spotkanie dlatego jest wyjątkowe, ponieważ dokonało się już po śmierci Syna Bożego. Mimo to „Jezus stanął przed nimi, przywitał się, a kobiety podeszły, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon”. Następnie Zmartwychwstały przemówił do nich, aby się nie bały i szły oznajmić braciom, gdzie mogą zobaczyć swego Mistrza.

Drugie spotkanie, o którym pośrednio mówi nam ewangelista Mateusz, przedstawia wystraszonych mężczyzn – strażników grobu Pańskiego, którzy również byli świadkami wszystkiego, co się wydarzyło. Ci ludzie byli jednak wewnętrznie zakłamani i skorumpowani. Nie potrafili przyznać się do prawdy, która miała miejsce. Dla swoich własnych korzyści finansowych – woleli rozpowiadać brednie, a nawet kłamać byle tylko przypodobać się swoim zwierzchnikom.

Skąd my znamy takie zachowania, które są typowe dla ludzi z każdego pokolenia i każdego miejsca na ziemi?

Również dzisiaj wiele spraw można przecież załatwić za pieniądze. Jeśli tylko zaprzeczy się prawdzie, zrezygnuje się z uczciwości, to wtedy między ludźmi zepsutymi moralnie można dosłownie wszystko zrobić.

Piotr Apostoł wraz z Jedenastoma innymi uczniami Jezusa dobrze znał realia współczesnych sobie czasów. Przyznaje, że Mąż Boży, który nawet czyni niezwykłe znaki i cuda, może być odrzucony przez ludzi w każdym niemal środowisku.

Na szczęście Ojciec niebieski nigdy nie pozwoli, aby przegrała sama Prawda. Pan Bóg potrafi zerwać więzy śmierci, gdyż niemożliwe jest, aby ciemność zapanowała na świecie, który stworzył.

Pismo Święte zachęca nas wszystkich, abyśmy zawsze mieli przed oczami Pana Jezusa Zmartwychwstałego, który stoi po naszej stronie, ilekroć tylko wezwiemy Jego świętego imienia.

Tylko w komunii z Chrystusem nasze serce może się prawdziwie cieszyć, a język będzie głosić słowa Dobrej Nowiny. Pan Jezus daje nam poznać drogi życia i napełnia nas radością swojej Obecności w sakramentach świętych. Dlatego, my wszyscy mamy być świadkami tegoż właśnie Jezusa, którego wskrzesił Bóg.