Anioł i Dziewczyna

Anioł przychodzi do Nazaretu, do miejsca, które nie było nadzwyczajne. Do dziewczyny Maryi, która nie wykonywała wielkich znaczących prac. Była jedynie wierna swojej codzienności. Prosta, pokorna, otwarta, pełna łaski, sama o sobie mówi: Jestem Służebnica Pana. I do takiej rzeczywistości, szarej codzienności przychodzi Anioł, aby zwiastować dobrą nowinę, że oto ta prosta dziewczyna z nic nieznaczącego Nazaretu, stanie się Matką samego Boga, a tym samym narzędziem wypełnienia Woli Bożej w Jego ręku. Tak jak Maryja, każdy z nas jest narzędziem w ręku Boga Ojca. Jednakże my decydujemy o tym, jakim nim jesteśmy. Opornym, tępym, pełnym strachu przed podjęciem drogi naszego powołania.? Czy wręcz przeciwnie, narzędziem kochającym, ofiarnym, radosnym, poddanym tak jak Maryja Woli Boga Ojca? Raduj się pełna łaski Pan z Tobą. Zapytajmy się sami siebie tu i teraz, w tym nienadzwyczajnym miejscu, jakim się znajduje nasz dom, tej szarej codziennej rzeczywistości, w której pracuję i żyję. Jakim jestem narzędziem, a jakim pragnę być? Prośmy naszego dobrego Boga Ojca byśmy potrafili otworzyć się na Jego łaskę, by za przykładem Maryi, stać się radosnym, prawdziwym narzędziem wypełnienia Woli Bożej w Jego ręku.

S. Magdalena Bartkowiak, FDC.

Oczami Boga

„Nie potrzebował także, aby ktoś dawał mu świadectwo o człowieku, ponieważ sam wiedział

co się w nim kryje” (J 2:25).

Niezmierzona głębia miłości Boga wobec nas. Przenikliwa znajomość serca, wnętrza naszej duszy. Pozwala odkryć, czego sami do końca nie potrafimy dostrzec. Boże poznanie, które wypływa z wiedzy, otwarcia i zawierzenia. Pozwala zatopić się nam w obliczu Boga, który uczy jak być wiernym w świetle Jego słowa. Prośmy, abyśmy trwali w prawdzie i próbowali zobaczyć siebie oczami Boga, stając się błogosławieństwem dla tych, którzy Go jeszcze nie poznali. „Panie, przenikasz i znasz mnie, Ty wiesz, kiedy siadam i wstaję. Z daleka przenikasz moje zamysły, widzisz moje działanie i mój spoczynek i wszystkie moje drogi są Ci znane” (Ps 139:1-3). Dlatego proszę Cię Panie, uzdrów w nas to co chore, dotknij tego co poranione. Napełnij nas Swoim Duchem, byśmy kroczyli drogami pełnienia Twojej WOLI.

S. Magdalena Bartkowiak, FDC.

Pragnienie Serca

„Modląc się nie bądźcie gadatliwi jak poganie. Oni myślą, że przez wzgląd na swe wielomówstwo będą wysłuchani. Nie bądźcie podobni do nich!” (Mt 6:7).

Modlitwa jest pragnieniem serca, które pała na myśl o spotkaniu z Tym, który słucha i pociesza, który zawsze ma dla człowieka czas. By adorować Chrystusa Eucharystycznego, najpierw muszę się z Nim spotkać w sercu. To nie Bóg potrzebuje naszej modlitwy, lecz my potrzebujemy jej by spotkać się z Tym, który nas umacnia. Pokusa wielomówstwa na modlitwie dotyka każdego, ponieważ w przypływie emocji i wewnętrznego przynaglenia chcielibyśmy wypowiedzieć przed Bogiem wszystko co nurtuje nasze serca. Lecz Bóg zna nasze potrzeby wpierw zanim otworzymy swe usta w modlitwie prośby. Jezus Chrystus zaprasza nas do wyciszenia swego serca przed Jego Obliczem. W milczeniu i przestrzeni ciszy On sam przemówi w duchowej świątyni naszego wnętrza i weźmie w swe ręce nasze sprawy, oraz to wszystko czym żyjemy i z czym się zmagamy. Zatrzymajmy się więc i stańmy z zaufaniem przed Bogiem w postawie zasłuchania. W ten sposób damy szansę Bogu by poprowadził nas w modlitwie do spotkania z Nim i rozradowania się Jego Obecnością w naszym życiu. Bo modlitwa dziecka Bożego nie polega na gadatliwości i wielomówstwie, ale uczeniu się życia w Obecności Bożej i wzrastaniu w rozpoznawaniu Jego miłości ku nam dzień po dniu.

S. Agata Ciesielska, FDC.