Jezu, ufam Tobie!

„Wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: „Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne” (Mk 1:21-28).

Nauka Jezusa ma moc, której doświadczają Ci którzy Mu ufają. On jest Panem, a na Jego Imię pierzchają wszelkie duchy nieczyste nękające ludzi. Poszukujmy więc chwil spędzonych przed Jego Obliczem, gdzie w blasku monstrancji Bóg udziela duszy swoich niezmierzonych łask. Schrońmy się w Sercu Jezusowym przed złym kusicielem który posługuje się lękiem i iluzjami szczęścia odciągając od Boga nieszczęśliwe dusze. Wspomnijmy na spojrzenie Jezusa z Cudownego Obrazu Miłosierdzia Bożego „JEZU UFAM TOBIE” i zatrzymajmy je na sobie, aby nas uwalniał od wszystkiego co nie pozwala w nas działać Duchowi Świętemu.

Bóg czeka na każdego z nas w Najświętszej Hostii po to, by dokonywać przemiany przytłoczonego grzechem serca i uzdrawiać mocą Eucharystii to co jeszcze woła o Boże Miłosierdzie.

Z przebitego Serca Jezusowego wypłynęły krew i woda jako zdrój miłosierdzia dla każdego człowieka bez wyjątku, a szczególnie dla biednych grzeszników. Zatem korzystajmy póki mamy czas z darów Bożej łaski otwierając się na uzdrowienie z grzechowych ran i uwolnienie z nieuporządkowanych przywiązań, złych relacji i nałogów, którymi diabeł być może trzyma nas z dala od Boga.

Panie Jezu daj nam zdumiewać się Twoim Słowem i nauką która prowadzi do zbawienia. Ogarnij nas swym miłosiernym spojrzeniem i obmyj w strumieniach Bożego Miłosierdzia, abyśmy już odtąd razem z Tobą podążali w stronę szczęśliwego Celu poza granicą niedoli ziemskiej. Amen.

Niezmienna Prawda

Pan Bóg od wieków powołuje i posyła głosicieli Słowa. Jednym z takich świadków był Jan Chrzciciel, który oddał życie za obronę Prawdy. Następnie Syn Boży, Jezus Chrystus, wycierpiał wiele, ponieważ był Prawdą i nie bał się przeciwstawić kłamstwu. Podobnie w naszych czasach Pan Bóg nieustannie przemawia i zaprasza do współpracy w głoszeniu Dobrej Nowiny. Możemy usłyszeć Jego głos szczególnie w czasie modlitwy, gdy gromadzimy się w świątyni na sprawowaniu Eucharystii.

Słowo Boże jest precyzyjne i konkretne. Wzywa nas do osobistego nawrócenia. Jesteśmy zaproszeni, aby przyznać się do swojej ograniczoności i ludzkiej słabości. W pokorze serca mamy zawierzyć Bogu, który jest Panem całej ziemi. Albowiem to nie my stanowimy prawdę, ale Pan Bóg. Nie człowiek jest twórcą prawdy, ale Bóg Stwórca wszechświata.

Jezus Chrystus przyszedł na świat, aby nam przypomnieć o swoim Ojcu. On powoływał uczniów, aby oni jeszcze bardziej zaufali Bogu, a nie tylko wytworom swojej inteligencji i zdolnościom. Gdy poszli za Jezusem, otrzymali w darze moc Ducha Świętego, to znaczy zrozumieli siłę Prawdy. Dopiero wówczas gdy przyjęli prawdę o sobie, mogli pomagać innym. Oczywiście nie swoimi tylko siłami, ale mocą Bożą, to znaczy mocą Słowa Pańskiego.

Warto porzucić ziemskie rozważania, aby wkroczyć na ścieżkę Bożych przykazań. Warto pożegnać się nawet z najbliższymi, aby wyruszyć na poszukiwanie Prawdy. Gdyż nie ma większego skarbu niż sam Bóg, który mówi do serca ludzkiego. Nie przemawia On w sposób ukryty i tajemniczy, ale raczej otwarcie przez swojego Syna - Słowo Boże. Słowo Jezusa Chrystusa żyje w Piśmie Świętym. To samo Słowo niezmienne od zawsze, które było, jest i przychodzi. Amen.

Pójdź za Mną!

Proszę, pomyśl dlaczego poszedłeś za Chrystusem. Ta decyzja bowiem zmieniła całe twoje życie. Jesteś inny niż twoi koledzy, którzy mają już swoje rodziny i dzieci. Ty zdecydowałeś inaczej. Poszedłeś za Chrystusem. Ale dlaczego? Czy usłyszałeś Jego głos? Czy zachwycił cię przykład jakiegoś kapłana lub misjonarza? Albo chciałeś po prostu spróbować i teraz masz wątpliwości czy nadal iść za Chrystusem. Proszę, pomyśl ile trzeba opuścić dla Chrystusa. Podobnie jak pierwsi uczniowie z Ewangelii.

Każde powołanie jest inne. Każda relacja z Chrystusem jest inna. Podobnie jak nie ma takiego samego małżeństwa. Nie ma takiej samej przyjaźni. Każde powołanie to osobista przygoda z Chrystusem. Jak każda wyprawa czy misja wiąże się z niebezpieczeństwem, trudnościami, pokusami, itp. Każdego dnia musisz na nowo wybierać Jezusa. Możesz wybrać relacje z kolegami, możesz wybrać rekreację, sport, filmy, książki, ale możesz też wybrać Jezusa. To znaczy wybrać czas na modlitwę.

Ewangelia ukazuje młodych uczniów Jana, którzy słuchają swego nauczyciela (Jan 1:35-42). To pierwsze zadanie – posłuszeństwo. W życiu zakonnym to najtrudniejszy ślub. Ponieważ musisz zrezygnować ze swojego planu na życie i pozwolić przełożonym, aby oni kierowali twoim życiem.

Uczniowie Jana byli pokorni i uważnie słuchali – „Uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem”.

Modlitwa uczy nas słuchania. Przede wszystkim trzeba umieć słuchać Boga, następnie swego serca, a potem ludzi. Zawsze taka kolejność. Pan Bóg na pierwszym miejscu.

Ale czy Ty jeszcze masz czas i umiesz słuchać Jezusa? Czy czytasz uważnie Słowo Boże? Czy masz czas na codzienne rozmyślanie? To nie jest łatwe zadanie. Znowu wymaga ono rezygnacji z innych prac i zajęć.

Jeśli chcesz słuchać Jezusa, On ciebie dziś pyta: „Czego szukasz?” Czego ty tak naprawdę chcesz? Dlaczego idziesz za mną? Czy to z powodu miłości czy raczej z wyrachowania. Czy z powodu wiary, czy raczej korzyści? Czy jesteś gotowy na krzyż?

Jezus chce rozmawiać i przebywać z uczniami. On ma dla nas czas. Ty jako młody uczeń również musisz przebywać z Panem. Nikt inny nie wykona za ciebie tej pracy. Seminarium to głównie czas formacji duchowej. Aby zaś się modlić, trzeba chcieć.

Powołanie to również zadanie, aby zachęcać innych i dawać dobry przykład. To chyba najtrudniejsze.

Powołanie oznacza, że „znaleźliśmy Mesjasza”. Znaleźliśmy Boga i chcemy Nim się dzielić z całym światem.

Jeśli ludzie sami nie chcą przychodzić do Jezusa, ty masz ich przynosić do Jezusa w czasie swojej modlitwy. Kaplica i tabernakulum jest najlepszym miejscem do modlitwy i spotkania z Jezusem. Tutaj Jezus patrzy na Ciebie, a ty możesz zobaczyć Jezusa. Zobaczysz Jezusa, jeśli naprawdę uwierzysz i pokochasz Go z całego swego serca tak jak apostołowie i święci.

Jezus zaś przemieni cię ze słabego człowieka na bohatera, który pomoże zmieniać świat, wspólnotę i Kościół. Nie bój się! Powołanie to fascynująca przygoda.