Zakochany

Chrześcijanin jest człowiekiem zakochanym w Bogu. Zachowuje się zgodnie z prawem i przykazaniem miłości. Pozwala Panu Jezusowi, aby był Ukochanym serca, a więc stawia Chrystusa w centrum swego życia. Dusza chrześcijanina podobna jest do Panny Młodej, która już nie może doczekać się zaślubin ze swoim Oblubieńcem. Jej wnętrze trawi przenikający płomień, który jest ogniem rozpalonym przez Ducha Świętego.

Chrześcijanin, który kocha Boga całym swoim sercem i duszą nie jest w stanie stłumić żaru boskiej miłości. Z jego ust bezustannie wypływa modlitwa: "Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza! Ciebie, mój Panie, szukam i tęsknię za Tobą, jak pustynia łaknąca wody. Stale wypatruję Cię w świątyni, bo pragnę ujrzeć Twoje Oblicze. Wierzę mocno, że Twoja łaska jest cenniejsza od wszystkiego, co mogę osiągnąć, a nawet od samego życia. Sławię Cię w każdym czasie i we wszystkich sytuacjach, które mnie dotyczą".

Wierny chrześcijanin wielbi Boga całym swoim życiem tak, jak czyniła to Najświętsza Panna. Codziennie wznosi ręce w imię Boże, a na modlitwie jego dusza syci się darami Ducha Świętego. Pan Bóg jest najpewniejszą pomocą dla strapionej duszy, która wylewa przed Nim swoje smutki i boleści. W ramionach Pana doświadcza duchowej radości i wsparcia w najpoważniejszych wydarzeniach swego życia.

Taka dusza, która klęka przed Panem Bogiem, otrzymuje dar miłosierdzie i przebaczenia własnych grzechów. W stanie łaski uświęcającej skutecznie wyprasza potrzebne dary dla bliźnich i potrzebujących. Może też służyć bezinteresownie innym i ofiarować samego siebie. Po własnym nawróceniu daje przykład bliźnim, jak rozpoznawać wolę Bożą, czyli co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe. Prosi także w swoich modlitwach, aby Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa przenikał ludzkie serca światłem swojego Ducha oraz by wszyscy chrześcijanie wiedzieli, czym jest nadzieja ich powołania i jaki jest ostateczny cel życia na ziemi.

#Jr2079 #Ps6329 #Rz1212 #zakochanie #Oblubieniec #Oblubienica