Pragnienie Serca

„Modląc się nie bądźcie gadatliwi jak poganie. Oni myślą, że przez wzgląd na swe wielomówstwo będą wysłuchani. Nie bądźcie podobni do nich!” (Mt 6:7).

Modlitwa jest pragnieniem serca, które pała na myśl o spotkaniu z Tym, który słucha i pociesza, który zawsze ma dla człowieka czas. By adorować Chrystusa Eucharystycznego, najpierw muszę się z Nim spotkać w sercu. To nie Bóg potrzebuje naszej modlitwy, lecz my potrzebujemy jej by spotkać się z Tym, który nas umacnia. Pokusa wielomówstwa na modlitwie dotyka każdego, ponieważ w przypływie emocji i wewnętrznego przynaglenia chcielibyśmy wypowiedzieć przed Bogiem wszystko co nurtuje nasze serca. Lecz Bóg zna nasze potrzeby wpierw zanim otworzymy swe usta w modlitwie prośby. Jezus Chrystus zaprasza nas do wyciszenia swego serca przed Jego Obliczem. W milczeniu i przestrzeni ciszy On sam przemówi w duchowej świątyni naszego wnętrza i weźmie w swe ręce nasze sprawy, oraz to wszystko czym żyjemy i z czym się zmagamy. Zatrzymajmy się więc i stańmy z zaufaniem przed Bogiem w postawie zasłuchania. W ten sposób damy szansę Bogu by poprowadził nas w modlitwie do spotkania z Nim i rozradowania się Jego Obecnością w naszym życiu. Bo modlitwa dziecka Bożego nie polega na gadatliwości i wielomówstwie, ale uczeniu się życia w Obecności Bożej i wzrastaniu w rozpoznawaniu Jego miłości ku nam dzień po dniu.

S. Agata Ciesielska, FDC.

Akty strzeliste

„Żal mi tego tłumu, bo już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść” (Mk 8:1-10).

Kiedy trwamy w bliskości Jezusa i powierzamy Mu swoje życie, wówczas On zajmuje się nami w sposób szczególny. Czułe spojrzenie Boga Ojca spoczywa na tych, którzy zaufali Panu całym swoim sercem i ukochali Go ze wszystkich sił.

Bóg przychodzi do duszy na różne sposoby, lecz odkrywanie Jego Obecności we wszystkim jest łaską, której dostępują Ci którzy szukają Pana w prostocie serca.

Trwajmy i my przy Panu poprzez akty strzeliste zanoszone w głębi duszy do Boga, jako duchowy kwiatek dla Ojca od umiłowanego dziecka. Jedną z najpiękniejszych form trwania przed Panem jest adoracja Najświętszego Sakramentu, ale także odmawianie różańca, pobożne przystępowanie do sakramentów świętych oraz czyny i gesty miłości względem bliźniego. Oczywiście, życie niesie nam wiele wyzwań i pokus dlatego tym bardziej lgnijmy do Jezusa bez obawy, że czegoś nam zabraknie. Ewangelia ukazuje nam Boga, który zupełnie nie przejmuje się tym, co nam się wydaje, co sobie wyliczyliśmy. Każdego dnia Jezus zaprasza nas na świętą ucztę Miłości. Każdy z nas jest wyczekiwanym z utęsknieniem gościem, który nie odejdzie od stołu głodny.

S. Agata Ciesielsk, FDC.

Płaszcz Słowa

Scena Ewangeliczna ukazuje starania ludzi, którzy biegali po całej okolicy z determinacją znosząc do Jezusa swoich chorych. Wierzyli bowiem, że wystarczy dotknąć się jedynie frędzli Jego płaszcza, a odzyskają zdrowie. To dobry moment, by zapytać siebie samego o wiarę w moc Jezusa, którego Obecność przenika i uzdrawia naszego ducha w Słowie Życia i Sakramentach Świętych.

On jest Bogiem bliskim i pragnie byśmy zawsze żyli w Jego obecności, szukając Pana w prostocie serca. Siostra Faustyna pisała w swoim Dzienniczku: „Nie tracę obecności Boga w duszy (…). Z Nim idę do pracy, z Nim idę na rekreację, z Nim cierpię, z Nim się cieszę, żyję w Nim, a On we mnie”.

Panie Jezu, jeśli chcesz możesz mnie uzdrowić. Dotykam z wiarą Twego płaszcza Słowa Bożego i Sakramentów Świętych, w których żyje i działa Duch Święty. Wierzę mocno, że Ty odpuścisz nasze grzechy, weźmiesz nas w swoje ramiona i nie zostawisz nas nigdy samych.

Takie jest Boże Miłosierdzie. Musimy mieć odwagę podejść do Niego, dotknąć z wiarą frędzli Jego płaszcza i prosić o przebaczenie, a następnie iść dalej naprzód. Z odwagą i wiarą.

S. Agata Ciesielska, FDC.