Otworzyć serce

Czas Wielkiego Postu jest najlepszą okazją, aby przylgnąć do Pana całym swym sercem. To czas, aby zaakceptować siebie i dar życia wraz ze wszystkimi ograniczeniami. To czas, aby zrozumieć, że płacz i cierpienie są również potrzebne do osiągnięcia dojrzałości duchowej.

Ten szczególny okres w roku liturgicznym to szansa, aby otworzyć swe serce przed Panem, który jedynie jest w stanie zaspokoić tęsknotę duszy ludzkiej. Dlatego w Wielkim Poście chrześcijanin koncentruje się na swoim Panu i Bogu, który jest litościwy i miłosierny, a także bogaty w łaskę dla wszystkich potrzebujących.

Wielki Post może być czasem błogosławionym w owoce nawrócenia ze ścieżek prywatnych egoizmów na drogę bezinteresownej miłości. Warto wykorzystać ten czas, aby się zatrzymać przy Panu i na Nim skupić swe myśli. Potrzeba przy tym przyznać się do swoich błędów i przylgnąć z miłością do Boga.

Kościół w tym świętym czasie przygotowuje szereg nabożeństw, które umożliwiaj lepszy kontakt ze sobą i Panem Bogiem. Poprzez sakramenty święte można umocnić się w wierze i nabrać wewnętrznej mocy do pokonywania przeciwności. Trzeba jednak odważyć się wyjść ze swojego zamkniętego świata i miłości własnej, aby pokochać jeszcze bardziej bliźnich i Boga Ojca.

Warto w tym czasie zapłakać nad sobą i przyznać się do słabości nie po to, aby rozpaczać i się załamywać, ale przeciwnie, by uzyskać łaskę i moc od Ducha Świętego. Dzięki mocy Bożej można zapanować nad swoimi pożądliwościami, a także przezwyciężyć wszelkie problemy. Bóg jest bardzo blisko, a w czasie Wielkiego Postu chce się nad nami zmiłować i otoczyć swoją miłosierną miłością.

Próba wiary

Gdy przychodzą na ciebie różne doświadczenia, jaka jest twoja postawa? Czy czasami trudne doświadczenia nie przejmują kontroli nad twoim życiem? Czy raczej ty jeszcze nad nimi panujesz? Jako chrześcijanin-sługa Jezusa Chrystusa masz oddać kontrolę nad swoim życiem jedynie w ręce dobrego Boga.

Oczywiście, że doświadczenia życiowe mogą stanowić próbę wiary. Jednakże chrześcijanin jest wspierany łaską z wysoka, czyli nigdy nie jest sam w trudnościach. Dzięki pomocy od Boga jest wytrwały nawet, jeśli przeżywa utrapienia i przyjmuje krzyż. Chrześcijanin ufa swemu Panu i próbuje naśladować Chrystusa, który jako niewinny człowiek, został zmuszony do dźwigania krzyża.

Poprzez doświadczenie choroby i cierpienia, można się wiele nauczyć. Przede wszystkim pokory i całkowitego zawierzenia Panu Bogu. Przecież to od Boga zależy ile będzie dane nam żyć na ziemi. Podejmując krzyż i odważnie biorąc go na swoje ramiona, a także pomagając nieść krzyż innym, wkraczamy na drogę do świętości.

Jeśli zaś wciąż jeszcze trudno ci jest przyjąć ten fakt, to proś Ducha Świętego o dar mocy i mądrości do niesienia krzyża. Błagaj z wiarą i ufnością, a dostrzeżesz Jezusa Chrystusa, który stoi przy twoim boku i pomaga przezwyciężać wszystkie trudne doświadczenia.

Rozwiń skrzydła

Panie,

Spraw, abyśmy poszukiwali mądrości i o nią zawsze Ciebie prosili. Dopomóż nam doceniać Twoje dary i być za nie wdzięcznymi. Rozszerz nasze serca, byśmy zawsze byli gotowi na przyjęcie Twojej łaski. Uwolnij od zapatrzenia w siebie i egoistycznych postaw,

które powodują że wchodzimy na drogę samotności. Naucz patrzenia dalej, szerzej, oczami wiary. Niech nasze życie będzie dobrym świadectwem wobec innych. Pomóż zrozumieć, że tylko życie poświęcone innym pozwala nam rozwinąć skrzydła Prawdziwego człowieczeństwa. Niech prowadzi nas twoje wszechmocne Słowo

Drogami Pokoju. Panie! Naucz nas sumiennie korzystać z daru czasu, ale też „tracić” czas dla Ciebie,

by spotkać Cię w Najświętszej Eucharystii, Przyjacielu, czy cierpiącym człowieku. Jezu, który przyszedłeś na świat, aby dać świadectwo Prawdzie, naucz nas mądrze żyć i umierać razem z Tobą.