Jezu, ufam Tobie!

„Wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: „Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne” (Mk 1:21-28).

Nauka Jezusa ma moc, której doświadczają Ci którzy Mu ufają. On jest Panem, a na Jego Imię pierzchają wszelkie duchy nieczyste nękające ludzi. Poszukujmy więc chwil spędzonych przed Jego Obliczem, gdzie w blasku monstrancji Bóg udziela duszy swoich niezmierzonych łask. Schrońmy się w Sercu Jezusowym przed złym kusicielem który posługuje się lękiem i iluzjami szczęścia odciągając od Boga nieszczęśliwe dusze. Wspomnijmy na spojrzenie Jezusa z Cudownego Obrazu Miłosierdzia Bożego „JEZU UFAM TOBIE” i zatrzymajmy je na sobie, aby nas uwalniał od wszystkiego co nie pozwala w nas działać Duchowi Świętemu.

Bóg czeka na każdego z nas w Najświętszej Hostii po to, by dokonywać przemiany przytłoczonego grzechem serca i uzdrawiać mocą Eucharystii to co jeszcze woła o Boże Miłosierdzie.

Z przebitego Serca Jezusowego wypłynęły krew i woda jako zdrój miłosierdzia dla każdego człowieka bez wyjątku, a szczególnie dla biednych grzeszników. Zatem korzystajmy póki mamy czas z darów Bożej łaski otwierając się na uzdrowienie z grzechowych ran i uwolnienie z nieuporządkowanych przywiązań, złych relacji i nałogów, którymi diabeł być może trzyma nas z dala od Boga.

Panie Jezu daj nam zdumiewać się Twoim Słowem i nauką która prowadzi do zbawienia. Ogarnij nas swym miłosiernym spojrzeniem i obmyj w strumieniach Bożego Miłosierdzia, abyśmy już odtąd razem z Tobą podążali w stronę szczęśliwego Celu poza granicą niedoli ziemskiej. Amen.

Wpatrzona w Boga

„Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu” (Mk 16:15-18).

Jezus posyła swoich uczniów do świata, aby głosili słowem i życiem Dobrą Nowinę. Pan posyła także Ciebie i mnie, abyśmy dzielili się z wszystkimi wiarą - jak chlebem. Tyle dusz czeka na pocieszenie, aby pojawił się ktoś, kto wreszcie doda otuchy i sił, wskaże kierunek drogi, pomoże spojrzeć na siebie i otaczający nas świat z Bożej perspektywy, kto wleje nadzieję w serce, którym być może targa zwątpienie lub rozpacz…

Uwierzmy że i my możemy stać się zwiastunami Dobrej Nowiny w otaczającym nas świecie. Nie bójmy się pokazać światu, że człowiek wpatrzony w Boga nie koncentruje się jedynie na problemach czy troskach doczesnych, ale podejmuje życie takie jakie ono jest z tym co niesie codzienność, lecz nie samemu, ale razem z Chrystusem, w którym złożył całą swoją nadzieję.

Zatem możemy stawać się świadectwem przynależności do Pana dla otaczającego nas świata. Nie trzeba tutaj nawet wielkich słów czy spektakularnych wystąpień, bowiem autentyzm wiary promieniuje jak światło oświecające drogę tym którzy idą z nami.

Bądźmy więc zwiastunami Dobrej Nowiny o Chrystusie poprzez wierność modlitwie i obowiązkom wypływającym z naszej sytuacji życiowej i powołania. Bądźmy wdzięczni za wszystko, co podaje nam jego Ojcowska dłoń. Idźmy swoja drogą z ufnością w sercu i starajmy się żyć w przyjaźni z Bogiem. Wówczas wszystko inne będzie nam dodane – jak sam obiecał. Amen

Niezmienna Prawda

Pan Bóg od wieków powołuje i posyła głosicieli Słowa. Jednym z takich świadków był Jan Chrzciciel, który oddał życie za obronę Prawdy. Następnie Syn Boży, Jezus Chrystus, wycierpiał wiele, ponieważ był Prawdą i nie bał się przeciwstawić kłamstwu. Podobnie w naszych czasach Pan Bóg nieustannie przemawia i zaprasza do współpracy w głoszeniu Dobrej Nowiny. Możemy usłyszeć Jego głos szczególnie w czasie modlitwy, gdy gromadzimy się w świątyni na sprawowaniu Eucharystii.

Słowo Boże jest precyzyjne i konkretne. Wzywa nas do osobistego nawrócenia. Jesteśmy zaproszeni, aby przyznać się do swojej ograniczoności i ludzkiej słabości. W pokorze serca mamy zawierzyć Bogu, który jest Panem całej ziemi. Albowiem to nie my stanowimy prawdę, ale Pan Bóg. Nie człowiek jest twórcą prawdy, ale Bóg Stwórca wszechświata.

Jezus Chrystus przyszedł na świat, aby nam przypomnieć o swoim Ojcu. On powoływał uczniów, aby oni jeszcze bardziej zaufali Bogu, a nie tylko wytworom swojej inteligencji i zdolnościom. Gdy poszli za Jezusem, otrzymali w darze moc Ducha Świętego, to znaczy zrozumieli siłę Prawdy. Dopiero wówczas gdy przyjęli prawdę o sobie, mogli pomagać innym. Oczywiście nie swoimi tylko siłami, ale mocą Bożą, to znaczy mocą Słowa Pańskiego.

Warto porzucić ziemskie rozważania, aby wkroczyć na ścieżkę Bożych przykazań. Warto pożegnać się nawet z najbliższymi, aby wyruszyć na poszukiwanie Prawdy. Gdyż nie ma większego skarbu niż sam Bóg, który mówi do serca ludzkiego. Nie przemawia On w sposób ukryty i tajemniczy, ale raczej otwarcie przez swojego Syna - Słowo Boże. Słowo Jezusa Chrystusa żyje w Piśmie Świętym. To samo Słowo niezmienne od zawsze, które było, jest i przychodzi. Amen.