Idziemy za Panem

Panie, pielgrzymujemy przez życie po drogach, które nam wyznaczasz. Pragniemy iść za Twoim przewodnictwem i słuchać Twego głosu. Ponieważ jako ludzie jesteśmy bezsilni. Często gubimy cel sprzed oczu i zaczynamy schodzić na manowce. Ty jednak nigdy nie przestajesz nas szukać - swoich przyjaciół, którzy nieraz zachowują się jak małe i niesforne dzieci.

Prosimy Cię, nasz Panie, bądź dla nas tarczą ochronną przed złem i grzechem. Uciekamy się do Ciebie szczególnie w pierwszy piątek miesiąca, którzy poświęcamy ku czci Najświętszego Serca Jezusa.

Panie, żyj w naszych sercach, zamieszkaj w naszych duszach poprzez dar Ducha Świętego. Pragniemy Cię błogosławić i uwielbiać. Nic nie jest bowiem w stanie zapewnić nam zbawienia poza Tobą. Dlatego wywyższamy, chwalimy i uwielbiamy Cię, nasz Panie i Boże! Idziemy z Tobą do ludzi, których stawiasz na naszej drodze życia. Nie chcemy zatrzymywać daru wiary tylko dla siebie ani korzystać z niego tylko dla naszych prywatnych celów. Przeciwnie, w jedności ze wspólnotą Kościoła śpiewamy hymn uwielbienia i pieśń pochwalną ku Twojej czci.

Ty jesteś naszym zwycięstwem nad słabością, grzechem i zwykłymi, codziennymi problemami. Od Ciebie pochodzi łaska uzdrowienia, oczyszczenia i umocnienia. Modlimy się zatem wspólnie i rozważamy Twoje boskie Słowo w głebi serca.

Jesteśmy szczęśliwcami jeśli potrafimy zachować Słowo Boże w naszym sercu i umyśle. W odpowiedzi na Twoje natchnienia, które słyszymy sercem, zaczynamy pracować i rozgłaszać Dobrą Nowinę. Nie lękamy się już przeciwności, bo przecież Ty jesteś naszym Panem i dobrym Pasterzem, który uchroni nas przed przeciwnościami i niebezpieczeństwami życia.

Rozwiń skrzydła

Panie,

Spraw, abyśmy poszukiwali mądrości i o nią zawsze Ciebie prosili. Dopomóż nam doceniać Twoje dary i być za nie wdzięcznymi. Rozszerz nasze serca, byśmy zawsze byli gotowi na przyjęcie Twojej łaski. Uwolnij od zapatrzenia w siebie i egoistycznych postaw,

które powodują że wchodzimy na drogę samotności. Naucz patrzenia dalej, szerzej, oczami wiary. Niech nasze życie będzie dobrym świadectwem wobec innych. Pomóż zrozumieć, że tylko życie poświęcone innym pozwala nam rozwinąć skrzydła Prawdziwego człowieczeństwa. Niech prowadzi nas twoje wszechmocne Słowo

Drogami Pokoju. Panie! Naucz nas sumiennie korzystać z daru czasu, ale też „tracić” czas dla Ciebie,

by spotkać Cię w Najświętszej Eucharystii, Przyjacielu, czy cierpiącym człowieku. Jezu, który przyszedłeś na świat, aby dać świadectwo Prawdzie, naucz nas mądrze żyć i umierać razem z Tobą.

Siewca Słowa

W dniu świętego Józefa Freinademetza warto pomyśleć o powołaniu misjonarza jako siewcy Słowa. Przede wszystkim misjonarz winien naśladować swego Mistrza, to znaczy nauczać i przebywać z ludźmi. Zanim jednak rozpocznie pracę misyjną, powinien mieć czas na osobistą modlitwę i rozważanie Pisma Świętego. Z rozmyślania bowiem czerpie on mądrość i moc do głoszenia Ewangelii.

Misjonarz stopniowo – w miarę upływu lat – staje się bardziej doświadczonym siewcą Słowa. Jego powołanie wymaga cierpliwości i czasu, aby upodobnić się do swego Mistrza – Jezusa Chrystusa. Misjonarz nie może zrażać się trudnościami szczególnie na początku swej służby. Winien pamiętać, że rozwój ziarna Słowa to przecież owoc działania łaski Bożej, która podobnie do promieni słońca delikatnie oświeca i otwiera dusze wierzących.

Dobry siewca będzie ochraniać swoje poletko przed wpływami złego ducha – tego drapieżcy, który nie chce czekać na obfite zbiory. Roztropny siewca nawadnia swoją rolę w upalne dni, gdy nastaje kryzys wiary, przez sakramenty święte. Misjonarz-siewca na wzór Jezusa z ufnością oczekuje stokrotnego plonu i nie zraża się przeciwnościami. Rolnik-siewca znajduje czas na pogłębioną refleksję i rozmowę ze swoimi współpracownikami.

Praca misyjna to długi proces, który wymaga ciągłości i wytrwałości przez długi okres czasu. W perspektywie wieczności trud misyjny wiąże się z pięknymi owocami i osiągnięciem zbawienia przez dusze nieśmiertelne. Zastępy świętych misjonarzy od czasu Jezusa aż po współczesność świadczą o potrzebie i błogosławieństwie jakie wypływa z ewangelizacji.