Jak kwiaty na wiosnę...

"Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić" (Mk 1:40).

Nasze rozumienie i odczuwanie miłości stale musi być oczyszczane w ogniu Bożej miłości. Jakże łatwo jest mówić - Kocham, a jakże trudno pozostać wiernym temu wyznaniu przez całe życie. Jakże łatwo jest podążyć za uczuciem miłości, ale nie łatwo uszanować godność i czystość drugiej osoby.

Często w życiu doświadczaliśmy zranień w dziedzinie tak intymnej i delikatnej, jak nasza sfera emocjonalna. Oczekiwaliśmy miłości od najbliższych, ale tej miłości nie otrzymywaliśmy lub co gorsze byliśmy krzywdzeni i wykorzystani. Takie doświadczenia pododują rany na całe życie, których nawet współcześna medycyna nie jest w stanie wyleczyć. Dlatego tak ważne, abyśmy wiedzieli do kogo się zwrócić i komu zaufać w momentach osamotnienia, bólu i choroby duszy.

Jedynym Człowiekiem, który może nas uzdrowić jest Chrystus. On jest Panem, który nosi imię Miłość, ponieważ jest Miłością. On bardzo nas kocha i pragnie nas oczyszczać w dziedzinie relacji i uczyć. On z czułością dotyka tych miejsc, które zostały poranione. Czyni to z wielką wrażliwością i dokonuje cudu zdrowienia całego człowieka.

Jezus Chrystus jest Miłością, która nas integruje wewnętrznie. Po spotkaniu z Emanuelem nasze życie znowu nabiera kolorów tęczy. On wnosi pokój i łaskę do naszych serc, a dzięki temu jak kwiaty na wiosnę zaczynamy się otwierać i obdarowywać bliźnich naszym pięknem.

O. Józef Trzebuniak, SVD

Akty strzeliste

„Żal mi tego tłumu, bo już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść” (Mk 8:1-10).

Kiedy trwamy w bliskości Jezusa i powierzamy Mu swoje życie, wówczas On zajmuje się nami w sposób szczególny. Czułe spojrzenie Boga Ojca spoczywa na tych, którzy zaufali Panu całym swoim sercem i ukochali Go ze wszystkich sił.

Bóg przychodzi do duszy na różne sposoby, lecz odkrywanie Jego Obecności we wszystkim jest łaską, której dostępują Ci którzy szukają Pana w prostocie serca.

Trwajmy i my przy Panu poprzez akty strzeliste zanoszone w głębi duszy do Boga, jako duchowy kwiatek dla Ojca od umiłowanego dziecka. Jedną z najpiękniejszych form trwania przed Panem jest adoracja Najświętszego Sakramentu, ale także odmawianie różańca, pobożne przystępowanie do sakramentów świętych oraz czyny i gesty miłości względem bliźniego. Oczywiście, życie niesie nam wiele wyzwań i pokus dlatego tym bardziej lgnijmy do Jezusa bez obawy, że czegoś nam zabraknie. Ewangelia ukazuje nam Boga, który zupełnie nie przejmuje się tym, co nam się wydaje, co sobie wyliczyliśmy. Każdego dnia Jezus zaprasza nas na świętą ucztę Miłości. Każdy z nas jest wyczekiwanym z utęsknieniem gościem, który nie odejdzie od stołu głodny.

S. Agata Ciesielsk, FDC.

Przy Panu

Wybór Chrystusa wiąże się ze świadomą decyzją, by wytrwać przy Panu do końca. On sam zapowiada trudności, a nawet doświadczenie nienawiści od tych, którzy odrzucają Boga i Jego Ewangelię. Ten, kto wybiera Chrystusa na swego Pana, kieruje się w życiu Bożymi Przykazaniami, sumieniem, a także miłością Boga i bliźniego. Chrześcijan bowiem rozpoznaje się po wzajemnej miłości, duchu braterstwa i wspólnoty, oraz jedności serc zanurzonych w Bogu. Chrześcijanin nigdy nie jest sam. On niesie światło Chrystusa światu, tak często pogrążonemu w mrokach grzechu i beznadziei. Nie wahajmy się zatem rzucić w ramiona Boga, który jest naszym najlepszym Tatą. Każdy nowy dzień jest darem Bożej Miłości i szansą na nawrócenie. Niech Duch Święty zapali w nas płomień miłości, byśmy mogli dzielić się nią z wszystkimi. Bądźmy dobrzy i miłosierni, jak Ojciec nasz, który jest w niebie. Wówczas staniemy się godnymi miana Jego umiłowanych dzieci, które trwają przy Chrystusie i Jego nauce, czasami mimo wszystko… Niech towarzyszy nam zachęta do dawania tego co najlepsze, którą zostawiła nam święta Matka Teresa z Kalkuty.