Cała piękna jesteś, Maryjo, Niepokalana Oblubienico Ducha Świętego!
Ty, która zachowywałaś wszystkie wspomnienia i rozważałaś je w swoim sercu!
Ty, która cała zanurzona byłaś  w sprawach Ojca!
Ty, której Serce Niepokalane świadczy o tym, iż nie ma większego szczęścia nad czystość serca!
Wejrzyj na nas, kwiecie niebieski, czysta lilio, której piękność płynie z samego źródła Trójcy Przenajświętszej!
Naucz nas zatrzymywać się w ciągu dnia, by zastanowić się nad sobą.

Prosimy, naucz nas rozważać wydarzenia życia w swoim sercu!

Maryjo, Ty nam wskazujesz drogę do pełni człowieczeństwa poprzez wyciszenie serca i czas na medytację.
Ty jesteś cała piękna, najświętsza i zanurzona w kontemplacji Boga!
Uczysz nas, że świętość to kontemplacja Boga  w działaniu i w konkretnych wydarzeniach!
Twoje ziemskie życie nie było usłane różami, lecz naznaczone boleściami, które jak miecz przeszyły Twe Najświętsze Serce!

Kto zrozumie lepiej nasze cierpienia, biedy i niepokoje jak nie Ty, nasza Matko!

Pokazałaś nam, delikatna i mężna Niewiasto, że w każdej sytuacji życia można zachować serce czyste i bez grzechu!

Doświadczyłaś niezrozumienia od ludzi,

gdy za sprawą Ducha Świętego poczęłaś Jezusa;

gdy uciekałaś do Egiptu przed prześladowaniem;

gdy rodziłaś w warunkach niegodnych człowieka. 

Ty, która przeżywałaś zaginięcie swego Syna w czasie pielgrzymki do Jerozolimy;

której serce bolało nad męką i śmiercią swego Syna.
Gdy spoglądam na Twój święty obraz z częstochowskiego wizerunku, przekonuję się, że warto Ci zaufać!
Gdy spoglądam na Twą zranioną twarz, rozumiem, że współczujesz z nami i pragniesz być jak najbliżej nas.
Uchwyć nasze ręce i wprowadź do swej szkoły zawierzenia Bogu ponad wszystko!
Z Tobą nie zbłądzimy nigdy, lecz poznamy jak słodko jest być Bożym dzieckiem.